A
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
porównaj
  t. 168

Zapis A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, 1. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.             EZnieU1 (bez łuku) + EZTU (z łukiem)

A (prawdopodobna interpretacja→WnWf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek Wn.                          EZTU

A, możliwa interpretacja

! miniat: Corel.                      EZnieU1 bez 2. kropki przedłużającej f

W A wartości rytmiczne pierwszych dwóch dźwięków l.r. są niemal na pewno pomyłkowe:

  • Ósemka B jest dwukrotnie przedłużona – za pomocą dodatkowej ćwierćnuty i półnuty, co nie tłumaczy się strukturą figuracji, gdyż "głos" rozpoczęty przez ćwierćnutę nie ma kontynuacji.
  • Ósemka f jest dodatkowo przedłużona do wartości ćwierćnuty z dwiema kropkami, co nakazuje chwilowe jej przetrzymanie na początku 2. połowy taktu, wbrew logice harmonicznej i pianistycznej. Podobny błąd przydarzył się Chopinowi jeszcze kilkakrotnie, np. w Wariacjach B op. 2, t. 45 czy Koncercie f op. 21, cz. II, t. 6.

W zapisie tym nakładają się na siebie dwa schematy rytmiczne użyte w sąsiednich figurach – przedłużenie nuty basowej do wartości półnuty (jak w kilkunastu poprzednich figurach) i przedłużenie dwóch pierwszych ósemek do wartości ćwierćnuty i ćwierćnuty z dwoma kropkami (jak w następnym takcie). Narzucającym się wytłumaczeniem takiej kompilacji jest niedokończona lub pomyłkowa poprawka – Chopin albo chciał zmienić jedną z opisanych notacji na drugą, ale nie dokończył poprawki, pozostawiając obie wersje, albo jedną z nich wpisał przez pomyłkę. W obu wypadkach zamierzone było użycie tylko jednego schematu, a ponieważ nie jest pewne którego, proponujemy oba rozwiązania. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest dopisanie półnuty (celowe lub pomyłkowe), a obecność pedalizacji zdaje się wskazywać na celową zmianę, gdyż półtaktowy pedał zacierałby efekt brzmieniowy precyzyjnie oznaczonego przetrzymania poszczególnych nut. W wersji alternatywnej pomijamy pomyłkową 2. kropkę przedłużającą ćwierćnutę f.
Wersję naszego tekstu głównego mają także pierwsze wydania, przypuszczalnie w wyniku adiustacji idącej po linii najmniejszego oporu – powtórzono notację poprzednich figur, odrzucając elementy zapisu A błędne (podwójnie punktowana ćwierćnuta f) lub redundantne (ćwierćnuta B).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Poprawki A, Błędy wynikające z poprawek, Adiustacje Wn, Błędy rytmiczne, Błędy A

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Pierpont Morgan Library, Nowy Jork