Wn1
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
porównaj
  t. 43-55

W całym tym fragmencie, prowadzonym w partii pr.r. przeważnie oktawami, tylko 3 z nich mają znaki chromatyczne przy obu nutach – des1-des2 w t. 44 i 50 oraz e1-e2 w t. 52. Wśród pozostałych oktaw wymagających użycia znaków przygodnych, większość ma je tylko przy górnych nutach, a tylko trzy przy dolnych – h1 w t. 53 -54 i dis2 w t. 54. Wszystkie potrzebne znaki dodano w Wn (→Wf,Wa,Ww).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.