Wersja źródłowa, w której pozbawiona znaku chromatycznego ostatnia szesnastka t. 192 i 194 brzmi a3, jest zdaniem redakcji prawdopodobnie błędna. Utrzymane w tonacji Ges-dur t. 191-196 zostały przez Chopina zapisane z pominięciem wielu koniecznych bemoli przed nutami ces, ges i des, nawet w przypadku pierwszej nuty w takcie (des3 w t. 195). Sugeruje to, że w oczach Chopina nuty w tym fragmencie oznaczały w naturalny sposób dźwięki tonacji Ges-dur, a o konieczności opatrzenia niektórych z nich bemolami kompozytor przypominał sobie tylko od czasu do czasu. Trzeba też zaznaczyć, że pośrednie przejście nuty alterowanej na jej rozwiązanie – w tym przypadku a3-des3-b3 – występuje o wiele rzadziej niż bezpośrednie, co również przemawia za as3. W tej sytuacji uważamy brak znaku za oznakę raczej nuty z aktualnej tonacji, niealterowanej i w tekście głównym proponujemy as3.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Wysokość