Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 2, t. 37-74
s. 1, t. 1-36
s. 2, t. 37-74
s. 3, t. 75-112
s. 4, t. 113-147
Tekst główny
Tekst główny
Wp - Wydanie polskie
Wp1 - Pierwsze wydanie polskie
Wp2 - Zadiustowany nakład Wp1
Wp3 - Poprawiony nakład Wp2
Wp4 - Zrewidowany nakład Wp3
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wp - Wydanie polskie
Wp1 - Pierwsze wydanie polskie
Wp2 - Zadiustowany nakład Wp1
Wp3 - Poprawiony nakład Wp2
Wp4 - Zrewidowany nakład Wp3
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 67

Oktawa w źródłach

EZnieU = oktawa (z kropką) bez kluczy dookoła

e proponowane przez redakcję

EZTU = e z kropką + 2 klucze, przed i po

Porównanie z wszystkimi analogicznymi taktami (i w ogóle z wszystkimi taktami z tego rodzaju akompaniamentem) przekonuje, że występująca w źródłach oktawa jest niemal na pewno pomył­ką sztycharza. W tekście głównym podajemy więc pojedynczą nutę e, jak jest w pozostałych taktach.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia:

notacja: Wysokość

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wp1, Wp2, Wp3, Wp4, Wn1