![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Strona:
Źródło tekstu:
s. 4, t. 113-147
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
![](/build/images/x_button.png)
Cztery całotaktowe łuki źródeł, o ile w ogóle odpowiadają pisowni [A], w takim kontekście oznaczają jedynie artykulację legato. Dłuższe łuki, zwłaszcza o nieregularnym kształcie, bywały wówczas zastępowane przez krótsze, łatwiejsze do wysztychowania. Nieuzasadnione muzycznie podziały zdarzały się zresztą także w rękopisach, np. przy przejściach do nowej linii. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym obejmujemy cały pasaż jednym łukiem, by nie sugerować podziałów, których umiejscowienie i liczba mogą być przypadkowe.
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia:
notacja: Łuki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
Wp1, Wp2, Wp3, Wp4, Wn1