Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 1, t. 1-36
s. 1, t. 1-36
s. 2, t. 37-74
s. 3, t. 75-112
s. 4, t. 113-147
Tekst główny
Tekst główny
Wp - Wydanie polskie
Wp1 - Pierwsze wydanie polskie
Wp2 - Zadiustowany nakład Wp1
Wp3 - Poprawiony nakład Wp2
Wp4 - Zrewidowany nakład Wp3
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wp - Wydanie polskie
Wp1 - Pierwsze wydanie polskie
Wp2 - Zadiustowany nakład Wp1
Wp3 - Poprawiony nakład Wp2
Wp4 - Zrewidowany nakład Wp3
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 3-5

3 łuki w źródłach

EZnieU do zrobienia : łuk do końca t. 3, w t. 4 i od początku 5

Ciągły łuk proponowany przez redakcję

TGTU

Podzielony łuk w źródłach to niemal na pewno rezultat splotu czynników pozamuzycznych, jak niejasnej notacji [A] (np. w wyniku łączenia łuków), niedokładności (np. przerwy w dopływie atramentu do końcówki pióra), przejścia do nowej linii, itp. Łukowanie takie stoi bowiem w sprzeczności z gładko się rozwijającą, jednorodną figuracją pr.r. Z tego względu w tekście głównym podajemy jeden, ciągły łuk.
Patrz też t. 139-142.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia:

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wp1, Wp2, Wp3, Wp4, Wn1