Widełki 
w KF zostały przedłużone przez Chopina, tak by kończyły się mniej więcej tam, gdzie znak w Wf (→Wa). Oba znaki obejmują t. 44, w którym motywika partii pr.r. – dwunutowa końcówka opadającego motywu (w układzie "mocna-słaba") i pauza – praktycznie wyklucza wykonanie crescendo. Odnosi się ono zatem do l.r., a zwłaszcza do jej górnego głosu. Rzuca to nowe światło na przedłużenie widełek w KF – była to prawdopodobnie próba naprawienia pomyłki kopisty bez uciekania się do kreśleń. Z tego względu w tekście głównym podajemy widełki Wf, najprawdopodobniej odpowiadające notacji [A].
W Wn, odniósłszy znak do pr.r., skrócono go, by uniknąć pauzy.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Błędy KF, Autentyczne korekty KF
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
