Wn
Tekst główny
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 39

ges2 w KF (→Wn1) i Wf (→Wa)

g2 w Wn2

Kaso g2 bez nawiasu

Wariantowa propozycja redakcji

TGTU

Dwa główne argumenty przemawiają za tym, że Chopin mógł się pomylić, pozostawiając 1. nutę taktu bez  dającego g2:

  • analogia z trzema poprzednimi frazami, w których 1. nuta pr.r. zawsze, zarówno w Ces-dur, jak i B-dur, tworzy z basem interwał wielkiej nony;
  • dość częsta u Chopina niepewność co do obecności ostatniego znaku przykluczowego, w tym wypadku  ges. O tym, że Chopin nie był pewien, czy znaku przygodnego wymaga g czy ges, świadczy dwukrotnie postawiony  przed ges2 w t. 27 i 35. Skoro zaś Chopin opatrzył bemolem – w zasadzie zupełnie niepotrzebnie – nutę ges2, logiczne jest uznanie, że odpowiednią nutę bez  należy odczytywać jako g2.

Z tego względu w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe ze wskazaniem na g2.
Kasownik dodano, przypuszczalnie na podstawie porównania z t. 31, w Wn2.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Ostatni znak przykluczowy

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.