Zagadnienia : Adiustacje WfSB

t. 189

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Bemol przywracający znajduje się tylko w ApI i WfSB.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Adiustacje WfSB

t. 192-193

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk do Es w A i WfSB

Łuk do D w Wn (→Wf,Wa)

..

Tak jak w t. 176 i 180, w Wn (→Wf,Wa) łuk doprowadzono tylko do końca taktu, przypuszczalnie w przekonaniu, że zapis A jest niedokładny. Trudno stwierdzić, co spowodowało następnie wydłużenie łuku w WfSB – niedokładność czy może analogia z t. 196-197, w których łuk ma we wszystkich wydaniach prawidłowy, zgodny z A zasięg.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje WfSB

t. 251

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Szesnastki w ApI i A (→Wn1Wn2,Wf)

TGTU = 4 szesnastki

Rytmy punktowane w Wa, WfSB i Wn3

w 2. połowie taktu szesnastka z kropką i trzydziestodwójka 2 razy (w obu rękach). Zbliżyć nieco do siebie 2 środkowe nuty

..

Wersja Wa, WfSB i Wn3 to najprawdopodobniej dowolna zmiana adiustatorów (sztycharzy?), przekonanych o pomyłce w służącym im za podkład Wn1 lub Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje WfSB

t. 273

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Druga nuta partii l.r. ma w ApI, A (→WnWf) i Wa3 war­tość ósemki z kropką, przez co takt liczy o szes­nastkę za mało. W pełnej, orkiestrowej wersji tego Tutti fraza wiolonczel (i fagotów) rozpoczy­na się od początku taktu punktowaną ćwierćnutą, co mogło zasugerować Chopinowi, że także w wersji na 1 fortepian, po przesunięciu początku na 2. ósemkę nowa wartość powinna być punktowana. Łatwy do wykrycia błąd zauważono i poprawiono tylko w WfSB. Natomiast w Wa1 (→Wa2) pominięto kropkę przedłużającą tę nutę – być może była to nieudana próba poprawienia tego błędu. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Adiustacje WfSB

t. 274

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

2 nuty f w pr.r. w ApI

5 nut f w pr.r. w A (→Wn)

3 nuty f w pr.r. w Wf i WfSB

4 nuty f w pr.r. w Wa

Wariantowa propozycja redakcji

..

Wersja Wf, w której ósemki pr.r. na 2. mierze taktu nie obejmują nut f, to najprawdopodobniej wynik Chopinowskiej korekty podkładu, czyli egzemplarza Wn1. Wersję tę, w której nie ma sugestii równoczesnego uderzania tych nut obiema rękami, podajemy w tekście głównym. Idącej w podobnym kierunku adiustacji dokona­no w Wa, nic jednak nie sugeruje, by Chopin miał wpływ na tekst tego wydania.
Zwraca uwagę wersja ApI, w którym Chopin po­minął pierwszą ósemkę f na 2. mierze (podobnie jak w Wf), a ponadto wykreślił także szesnastki f na 1. mierze taktu. Usunięcie tych nut, będące niejako rozwinięciem pomysłu pierwotnego, do którego jednak Chopin ostatecznie powrócił, uwzględniamy w tekście głównym w formie wariantowej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje WfSB