mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 302

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk od B-des do des w A

! miniat: wycinek,tylko dolna 5-linia.                   EZTU

Łuk przetrzymujący F w Wn1 (→Wn2,Wa,Wf1→Wf2)

EZnieU

Łuk od B-des do c-es w WfSB

EZnieU2

Łuk od F do c-es w Wn3

EZnieU1
..

Znaczenie łuku, który w A dotyczy wyraźnie górnego głosu l.r., jest w Wn1 (→Wn2) niejasne – można w nim widzieć nieco za krótki łuk przetrzymujący ćwierćnutę F na końcu 1. miary taktu lub niedokładny łuk obejmujący trzy tercje górnego głosu. Pierwszą interpretację przyjęto w Wf1 (→Wf2) i Wa, drugą – w WfSB. W Wn3 łuk łączy ćwierćnutę F z ósemką c-es. W tekście głównym odtwarzamy notację A, potwierdzoną w analogicznej figurze następnego taktu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wf

t. 302

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 po  w A

! miniat: wycinek.                   EZTU

Akcent długi pod f w Wn (→Wf1→Wf2)

EZnieU1

Akcent krótki w Wa i WfSB
..

Krótki znak  można traktować jako akcent stowarzyszony z początkowym  lub widełki diminuendo, co zresztą w tym kontekście nie wpływa praktycznie na znaczenie tego znaku. Natomiast umieszczenie go pod 1. szesnastką f, jak jest w Wn (→Wf,Wa), z pewnością jest sprzeczne z zapisem A i intencją Chopina. Różnice długości znaku w poszczególnych wydaniach odpowiadają zapewne różnym jego interpretacjom przez sztycharzy: ci, którzy uznali go za akcent, dali krótki akcent (Wa i WfSB), natomiast diminuendo przybrało formę akcentu długiego, który figuruje w Wn (→Wf1→Wf2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 318

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

      w A

EZTU = 6 znaków

   w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU
..

W tekście głównym odtwarzamy notację A, uwypuklającą, jak się wydaje, synkopowane ósemki górnego głosu. Poprzesuwane znaki w wydaniach skupiają się wokół początków parzystych triol, co z pewnością nie było intencją Chopina – znaki o takim zakresie nie mogą bowiem dotyczyć górnego głosu, przy którym zostały wpisane. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Zakresy widełek dynamicznych

t. 323

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Dłuższe  w ApI

 w A, odczyt dosłowny

EZnieU1

 w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU
..

Umiejscowienie znaków  nie jest w A jednolite w ramach powtarzającego się zestawu ,  i . Zdaniem redakcji, te drobne różnice wynikają z niedokładności zapisu, gdyż nie wydaje się, by tak skądinąd precyzyjne wskazówki miały jeszcze sugerować jakieś trudne do zdefiniowania i realizacji różnice wykonania. Z tego względu w tekście głównym ujednolicamy je:

  • umieszczamy  wewnątrz widełek , jak to Chopin zapisał za 2. razem,
  • uśredniamy położenie  względem nut – odczytane dosłownie za 1. razem wypada ono pod 2. szesnastką trioli, za 2. razem pod pierwszą.

W Wn (→Wf,Wa) połączenia  i  odtworzono z niewielkimi odchyleniami – pierwsze  przesunięto pod 3. nutę trioli, a drugi znak  skrócono tak, by nie przecinał .

Jeden znak  w ApI to pierwsza przymiarka do oznaczeń dynamicznych tego taktu. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 337

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

2. i 3. miarę l.r. podajemy w notacji Wf, którą można uważać za udoskonaloną pisownię A (w A nie ma kropki przedłużającej ćwierćnutę fes1). W Wn (→Wa,WfSB) wszystkie ósemki dolnego głosu są trójdźwiękami, gdyż ich laseczki sięgają do fes1, co nie odpowiada zapisowi A i jest przypuszczalnie niedopatrzeniem sztycharza. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf