mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności A

t. 54

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Notacja A

! miniat: wycinek pół taktu, tylko górna 5-linia.            TGTU bez [m.g.]

Notacja Wn (→Wf,Wa,WfSB)

EZnieU

Notacja proponowana przez redakcję

TGTU
..

W tekście głównym odtwarzamy zapis A, w którym punktowana ćwierćnuta b2 rozpoczynająca replikę partii fletu wpisana jest nad 2. szesnastką partii solowej. Wydaje się bowiem, że jest to sugestia dotycząca sposobu dołączenia tej repliki do partii solowej przy wykonywaniu utworu bez akompaniamentu – przesuwając moment uderzenia b2 na 2. szesnastkę można bowiem całą replikę zagrać l.r. (w tekście głównym dodajemy wskazówkę sygnalizującą taką możliwość). Przypisanie temu szczegółowi opisanego wyżej znaczenia można wszakże zakwestionować, wskazując na nieregularne rozplanowanie nut repliki w 2. połowie taktu, gdzie umiejscowienie nut z pewnością nie odpowiada wykonaniu. Zapis 2. połowy taktu wynika jednak prawdopodobnie z niezręcznej próby uniknięcia kolizji nut z innymi elementami notacji,  i chorągiewką ósemkową c2. W przypadku b2 takie wyjaśnienie nie jest natomiast przekonujące. Co więcej, mocnym argumentem za planowanym przez Chopina wykonaniem frazy fletowej lewą ręką jest pedalizacja – oznaczenie jej właśnie w tym takcie trudno wytłumaczyć inaczej niż potrzebą zatrzymania podstawy basowej bez użycia lewej ręki, która może wówczas wykonać melodię ponad figuracją pr.r.
W wydaniach rozmieszczono poszczególne nuty repliki zgodnie z wartościami rytmicznymi.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności A

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Tylko staccato w ApI

staccato ma leggier. w A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek, te 3 słowa, tylko górna 5-linia.          EZTU

staccato leggiero w Wf

EZnieU2

staccato ma leggiero w Wa
..

W tekście głównym zachowujemy rozbudowaną wskazówkę wykonawczą w wersji A (→Wn→WfSB). W pozostałych wydaniach Chopinowski, nie do koń­ca jasny skrót leggier. zastąpiono przez leg­gie­ro, co najprawdopodobniej odpowiada znacze­niem ale nie formą określeniu przewidywanemu przez Chopina – patrz uwaga do t. 14. Przy tym w Wa zastosowano więcej skrótów, a w Wf1 (→Wf2) pominięto 'ma', zmiany te niemal na pewno są następstwem adiustacji lub niedokład­ności sztycharza.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 119

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Przed akordem na początku 2. połowy taktu w ApI i A znajduje się tylko jeden , przed dolną nutą (szesnastką h2). W dodatku w A znak jest wpisany niedokładnie, powyżej szesnastki, tak iż w Wn1 przypisano go do d3. W korekcie tego wydania dodano oba brakujące kasowniki Oczywiste przeoczenie Chopina poprawiono od razu w Wn1, toteż wszystkie wydania mają poprawny tekst (o tym, że jako pierwszy był wydrukowany  d3 świadczy rozmieszczenie kasowników i niewielka różnica wielkości pomiędzy  d3 a dwoma pozostałymi).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty , Niedokładności A

t. 188

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez ozdobnika w ApI

EZnieU tej ósemki

 w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

EZTU ta ósemka, bez kaso nad trylem

 z  proponowane przez redakcję

EZTU
..

Brak trylu w ApI wiąże się zapewne z odmiennym dalszym ukształtowaniem melo-rytmicznym końcówki taktu – patrz następna uwaga.

Tak jak w t. 184, w żadnym źródle nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty trylu. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy . 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 255

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Jeśli chodzi o kasowniki podwyższające nuty es na e w 2. połowie t. 255, Chopin w A zadowolił się znakami przed akordem l.r. (e1) i 3. trzydziestodwójką (e3). Pozostałe 3 kasowniki potrzebne w dalszej części pasażu dodano w Wn (→Wf,Wa).
W Wa  przed akordem l.r., który w Wn1 umieszczony jest nieco za nisko, został odczytany jako podwyższający des1 na d1.
W A  przed e3 wpisany jest za nisko, na wysokości c3. Tego typu niedokładności pojawiają się wielokrotnie w autografach Chopina, na ogół – tak jak tu – nie wpływając na odczytanie tekstu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty , Niedokładności A