mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 181-187

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A nie ma bemoli obniżających a1 na as1 w t. 181 i 184-187 oraz a na as w t. 183 i 186-187. Te oczywiste niedokładności poprawiono już w Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf , Ostatni znak przykluczowy , Niedokładności A

t. 195-205

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez łuków l.r. w A (→Wf→Wn,Wa1→Wa2)

Łuki l.r. w Wa3

! miniat: wycinek Wa3, t. 195, tylko dolna 5-linia.
TGTU = łuki l.r. nad/pod kropkami 195-205 prócz 2. połowy 196, 198 i 200 (te zostają na ESTU)
..

W tekście głównym dodajemy łuki do kropek staccato, którymi oznaczone są pary ćwierćnut l.r. w tych taktach (Chopin wpisał takie łuki tylko w 2. połowach t. 196, 198 i 200). Obszerne uzasadnienie tej decyzji podajemy w uwadze do t. 9-21. Tak jak tam, łuki dodano tu także w Wa3 (z wyjątkiem 2. połowy t. 199).
Pojedyncze uzupełnienia łuków, prawdopodobnie wynikające z pomyłek sztycharzy, widoczne są w Wn1a w 2. połowie t. 195, w Wn (w tym Wn1a) w 2. połowie t. 201 oraz w Wf i wszystkich pozostałych wydaniach w t. 202.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 207-208

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do 6. ćwierćnuty w A

EZTU

Łuk do t. 208 w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU
..

Doprowadzenie łuku aż do następnego taktu to wyraźna nadinterpretacja zapisu A przez sztycharza Wf (→Wn,Wa), być może zasugerowana łukiem pr.r., który faktycznie dochodzi do kwinty g1-d2. W tekście głównym zachowujemy pisownię A, w którym łuk jest napisany z rozmachem, ale nie sugeruje przekroczenia kreski taktowej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Łuki obejmujące , Adiustacje Wf

t. 220-221

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A nie ma pauz górnego głosu. Chopin często pomijał tego rodzaju pauzy w oczywistych sytuacjach, nie zawsze zresztą będąc konsekwentnym – por. notację t. 216 (bez pauz) i 218 (z pauzą). W każdym razie dwugłosowość zaznaczona jest kierunkiem laseczek. Notację tę odtworzono w Wf, dodając jednak pauzy w t. 221, być może na polecenie Chopina. Pozostawienie t. 220 bez pauzy trzeba w tej sytuacji uznać za niedopatrzenie, toteż dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym dodajemy pauzę także w tym takcie. W Wn i Wa brak pauzy skłonił sztycharzy do poprowadzenia laseczki półnuty c w górę, co zmieniło notację niedokładną w błędną.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 228-229

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Notacja chromatyczna A jest w charakterystyczny sposób niedokładna – Chopin pominął  przy dolnej nucie 1. oktawy t. 228 (H1) oraz znaki przy dolnych nutach sekst na 4. ósemce obu taktów (odpowiednio as2 i fis2). Zwraca też uwagę  ostrzegawczy przed f2, ale nie ósemkę wcześniej przed f1. W Wf uzupełniono tylko  przed H1.
W Wn i Wa do wersji Wf dodano pozostałe niezbędne znaki, a w Wn także ostrzegawcze kasowniki przed f1 i f3. Pierwszy z nich dodano również w Wa2 (→Wa3), co daje wersję przyjętą w tekście głównym.
Patrz też uwagi w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Ostatni znak przykluczowy , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf