mUltimate Chopin

op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 16-17

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Ciągły łuk w A (interpretacja kontekstowa→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek kombinowany A = koniec 16 i początek 17 (od klucza), tylko górna 5-linia.            EZTU lewy koniec

Łuki rozdzielone w A (odczyt dosłowny→KF→Wn)

!!!   miniat: KF.                        EZnieU = łuk 16 i lewy koniec
..

T. 16 przypada w A na końcu strony, a łuki są niejednoznaczne – koniec łuku w t. 16 wykracza nieznacznie poza kreskę taktową, co może oznaczać kontynuację, czego jednak nie potwierdza początek łuku w t. 17. Fontana w KF (→Wn) uznał to za łuki rozdzielone, co z graficznego punktu widzenia jest bardziej prawdopodobne. Jednak porównanie z analogicznymi sytuacjami w t. 4-5 i 8-9, w których – zwłaszcza w pierwszej z nich – A ma niewątpliwie ciągłe łuki, przechyla naszym zdaniem szalę prawdopodobieństwa na stronę interpretacji Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 20-21

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Łuki rozdzielone w A (→Wf), interpretacja kontekstowa i Wa

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa t. 20 i początek 21, tylko górna 5-linia.                          EZTU = prawy koniec w 4. linijce + lewy koniec w 5.

Zbiegnięcie łuków w A, odczyt dosłowny

EZnieU1 = 2 połówki i końcówka

Ciągły łuk w KF (→Wn)

EZnieU
..

Łuki A na styku t. 20 i 21 mogą budzić wątpliwości – odczytany dosłownie, drugi z nich rozpoczyna się przed kreską taktową, co można by interpretować jako zbiegnięcie się łuków na ósemce fis2. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobna jest jednak niedokładność – por. np. . Fontana w KF (→Wn) uznał – naszym zdaniem błędnie – że Chopin chciał tu połączyć oba łuki. W Wf łuki są niejednoznaczne, nie jest to jednak związane z pisownią A, gdyż w wydaniu tym kontynuację sugeruje koniec pierwszego łuku (w t. 20, na końcu linii), czego nie potwierdza nowy łuk w t. 21.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Błędy KF

t. 21

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

..

Łuk łączący w A przednutkę z półnutą fis2 został pominięty we wszystkich pozostałych źródłach. Patrz uwaga poniżej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy KF

t. 23

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Bez znaku w A (→KF→Wn, →Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia; tu Wf1                               Tu bez kliszy 

Znak oddzielenia w WfD

EZTU tylko kreska (bez nawiasu)

Wariantowa propozycja redakcji

EZTU
..

Znak, dopisany najprawdopodobniej przez Chopina w WfD, oznacza zapewne niewielką cezurę wewnątrz frazy. W tekście głównym uwzględniamy tę wskazówkę w formie wariantowej (w nawiasie).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 25-26

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Ciągły łuk w A, odczyt dosłowny (→KF→Wn, →Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, t. 25-27, tylko górna 5-linia. Tu A kombinowany, nie obcinać końców łuków!            EZnieU = prawy koniec

Łuki rozdzie­lone w A, interpretacja kontekstowa

EZTU = prawy koniec + łuk
..

W A koniec łuku w t. 25 (na końcu linii) bardzo sugestywnie wskazuje na kontynuację, czego jednak nie potwierdza łuk w t. 26. Zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf (→Wa) te niekonsekwentne łuki odtworzono jako jeden ciągły łuk. Zdaniem redakcji, bardziej przekonujące muzycznie jest jednak rozdzielenie łuków. T. 21-25 tworzą bowiem spójną całość, utrzymaną w jednym rejestrze oraz zamkniętą melodycznie i harmo­nicznie: , podczas gdy dwa ostatnie takty są wyodręb­nio­nym brzmieniowo (niższy rejestr) dopowiedzeniem całości Preludium. Przyjęcie takiej interpretacji wymaga uznania, że końcówka łuku w t. 25 jest niedokładna, co tylko pozornie wydaje się niemo­żliwe – por. podobnie wydłużony, z pewnością niedokładny koniec łuku w t. 27.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku