Wn1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
AB - Autograf Beauchesne
ASz - Autograf Szeriemietiew
KGS - Kopia George Sand
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 5-13

Łuki od 1. miary do C1-C w A (→KFWn, →WfWa)

!!!   miniat: wycinek kombinowany (tu A pół t. 5 + 2. pół t. 8), tylko dolna 5-linia.                EZTU 5-7 + 8 i 9-11 + 12

Łuki od 1. miary do C1-C i końco­wego akordu (na wzór AB)

na miniaturze pół t. 5 i 2. połowa t. 8 do kwinty t. 9, tylko dolna 5-linia.               
EZnieU2 5-13 = 2 łuki

Łuki od 2. miary do C1-C i końco­wego akordu w ASz, odczyt dosłowny

miniat. pół t. 9 + 2. pół t. 12 i kwinta 13, tylko dolna 5-linia.           EZnieU 5-7 + EZTU 8 + EZnieU 9-11 + EZTU 12 + EZnieU1 13

Łuki od 2. miary do C1-C w ASz, interpretacja kontekstowa

miniat. ta sama co war_33.           EZnieU 5-7 + EZTU 8 + EZnieU 9-11 + EZTU 12 

Bez łuków w KGS

Łuki l.r. są w źródłach podstawowych jednoznaczne i tę wersję podajemy w tekście głównym. Jednak notacja obu późniejszych autografów oferuje warianty zarówno początków, jak i końca tych łuków. W AB zakończenie łuku w t. 8 zostało przedłużone przez Chopina do końcowego akordu, który w tym autografie przypada w następnym, czyli 9. takcie. Wersji tej nie da się zatem połączyć bezpośrednio z tekstem pozostałych źródeł, można jednak ideę przyłączenia ostatniego akordu do poprzedniej frazy l.r. zrealizować w t. 9-13.
Późniejsze rozpoczęcie obu łuków w ASz nie wydaje się być usterką pisma (patrz charakterystyka tego autografu), toteż wersję tę, podkreślającą łukiem początek basowego passus duriusculus, uważamy za pełnoprawny, autentyczny wariant. Odczytany dosłownie, koniec łuku w t. 9-12 sięga w tym autografie do t. 13, co można traktować jako wariant łączący obie autentyczne odmiany łukowania. Zdaniem redakcji jest to jednak niedokładność, toteż za tekst ASz uznajemy wersję z dwoma jednakowymi łukami.
Brak łuków w KGS to zapewne jedna z licznych usterek tej kopii. Jeśli – co prawdopodobne – pisarka przepisywała z Wf, to odtworzenie łuków, które rozpoczynają się nad pięciolinią, a kończą (po przejściu do nowej linii) pod nutami, mogła uznać za problematyczne, gdyż w KGS, przy innym rozplanowaniu tekstu na pięcioliniach, nie można było pisowni Wf odtworzyć bez ingerencji w zakres lub położenie łuków.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładne łuki A, Błędy KGS

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.