Wn2
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 5-13

W tym Preludium Chopin z zasady nie stawiał znaków chromatycznych przed górnymi nutami łamanych oktaw – patrz t. 1-4. W omawianych taktach problem dotyczy kolejno:

  • w t. 5 eis2,
  • w t. 7 dis3 i d3,
  • w t. 8 c3, ces3 i b2,
  • w t. 9 b2, heses2, as2, g2c3,
  • w t. 10, c3, ces3, b2 i a2,
  • w t. 11 c3 i b2,
  • w t. 12 g2, f2. i ges2,
  • w t. 13 ges2, fes2 i ces2.

Notację taką ma A (→KF,Wf), natomiast w Wa1, Wa2, Wn1 i Wn2 dodano większość potrzebnych znaków (odpowiednio 17, 20, 21 i 22 z potrzebnych 23).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wf, Błędy powtórzone Wa

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.