Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 12

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

Akord z palcowaniem w A (→Wf,KFWn)

!!!   miniat: wycinek, ten akord, obie pięciolinie.                    EZTU nuty + EZnieU palcowanie (cyfry i klamerka)

Akord z palcowaniem proponowanym przez redakcję

!!!   miniat: corel.                             EZTU

Akord bez palcowania w Wa i KGS

EZTU bez palcowania

Uproszczony akord w WfS

EZnieU (z palcowaniem)

..

Wersję wpisaną – najprawdopodobniej przez Chopina – do WfS można uważać za dopuszczalny wariant, ułatwiający wykonanie (Chopin nieskreślił palcowania, ale jest jasne, że nie ma ono zastosowania do tej wersji). W Wn akord pr.r. zanotowano w skomplikowany, niejasny i niewynikający z pisowni A (→KF) sposób (odtworzony jedynie w transkrypcji graficznej – wersja :transkrypcja"), w którym tercję ais1-cis2 opatrzono osobną laseczką i umieszczono przed innymi składnikami akordu.
W tekście głównym palcowanie Chopinowskie, oznaczające równoczesne wykonanie 1. palcem pr.r. tercji ais1-cis2, oznaczamy w sposób zgodny z tym, który dla naciśnięcia dwóch klawiszy jednym palcem przyjęto w Wydaniu Narodowym. Chwytu tego dla małej tercji na czarnych klawiszach użył Chopin kilkukrotnie – por. Koncert e op. 11, cz. II, t. 16Koncert f op. 21, cz. II, t. 77, a najprawdopodobniej także Scherzo cis op. 39, t. 6-8 i 14-16.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Niedokładności Wn , Dopiski WfS

t. 12-16

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

2 łuki w A (→KF), odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek t. 14-16, tylko górna 5-linia.                        EZnieU = 2 łuki 

2 łuki w Wf (→Wa) i Wn

EZTU 2 łuki

Łuk w KXI

EZnieU1

Bez łuków w KGS

..

W A (→KF) ostatni łuk Preludium obejmuje także końcową pauzę. Może to być dość częsta u Chopina niedokładność, jak to odczytano w wydaniach i co podajemy w tekście głównym. Niewykluczone jednak, że takie zakończenie łuku podkreśla stopniowe rozwiewanie się muzyki, podobnie jak skreślony znak zdjęcia pedału.  Brak podziału łuku KXI w t. 14 można tłumaczyć błędnym odczytaniem podkładu – łuki A pisane są z rozmachem, mogło tak być także w hipotetycznym rękopisie, będącym podstawą KXI (zbliżony błąd popełnił Fontana w KF – patrz t. 6). Zwraca też uwagę doprowadzenie łuku do końca t. 16, jak jest w A (→KF), ale nie w wydaniach.
Brak łuków w KGS to zapewne przeoczenie kopistki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 13

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

..

W A (→Wf) i KGS nie ma znaku chromatyczne­go przed dolną nutą ostatniej ćwierćnuty pr.r. Nale­żałoby ją więc czytać jako ais1, co jest z pew­nością błędem. Kasownik dodał Fontana w KF (→Wn) oraz adiustator Wa. Znak dopisano także w WfD (ręką Chopina) oraz WfS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Dopiski WfS , Adiustacje Fontany , Błędy powtórzone Wf

t. 13-15

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

..

W A widoczne są poprawki nut basowych w t. 13 i 15 – Chopin przeniósł je o oktawę niżej. Jest to typ zmiany stosunkowo często stosowany przez Chopina przy dopracowywaniu utworów, por. np. Preludium H nr 11, t. 13Lento con gran espressione WN37, t. 1 i 3 czy Etiudę As op. 25 nr 1, t. 1.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu , Zmiany rejestru basu

t. 14

Utwór: op. 28 nr 7, Preludium A-dur

e-h-d1 w A (→KFWn, →WfWa) i KGS

!!!   miniat: wycinek ten akord, tylko dolna 5-linia.            TGTU = e

fis-h-d1 w KXI

fis zamiast e

..

Wersja KXI to zapewne pomyłka kopisty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach