Wf
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 134-136

Górny głos, notacja Af

jak na miniaturze w t. 134, 136, 138-140 (5 razy)

Górny głos, notacja Wf

jak na miniaturze

Górny głos, notacja Wn

jak na miniaturze

Górny głos, notacja Wa

jak na miniaturze

W t. 134 i 136 mylna interpretacja Chopinowskiej pisowni laseczek zawsze z prawej strony główek nutowych dała w efekcie najpierw niezrozumiałą notację Wf, a w dalszej konsekwencji zupełnie błędny zapis Wa. Zdaniem redakcji, przebieg zdarzeń mógł być następujący:

  • Pierwotny zapis: ;
  • Ulepszona notacja Af;
  • To samo w pisowni Chopinowskiej: ;
  • Przypuszczalna pierwotna wersja Wf. Takie odczytanie jest od strony graficznej najbliższe pisowni Af;
  • W powyższej wersji niepotrzebnie przedłu­żone są także dolne nuty dwudźwięków, co usiłowano skorygować, być może na polecenie Chopina: . Korekta została jednak wykonana niedokładnie – dodano laseczki z właściwej (lewej) strony, nie usunięto jednak dolnych odcinków laseczek z prawej strony, co było technicznie znacznie trudniejsze;
  • Wersja gotowego Wf jest na tyle nielogiczna i niejasna, że w Wa podjęto próbę odnalezienia jej ukrytego sensu, tworząc notację formalnie poprawną, lecz nieuwzględniającą realiów pianistycznych ani logiki prowadzenia głosów: .

W tekście głównym podajemy najprostszą i przypuszczalnie najpóźniejszą notację, wprowadzoną przez Chopina w [An] (→Wn).

Podobnie w t. 138-140.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Poprawki A, Błędy wynikające z poprawek, Adiustacje Wf, Niedokładności A, Połowiczne korekty

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.