mUltimate Chopin

op. 31, Scherzo b-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 478-479

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

e3 w A (→Wf,KF→Wn1)

!!!   miniat: ten takt, wycinek, tylko górna 5-linia.             Tu pusta klisza 

e3 z  w Wn2 (→Wn3) i WfSf

eis3 w Wa1

# przed 2. ósemką

eis3 i e3 w Wa2 (→Wa3)

# przed 2. ósemką i kaso przed 5. ósemką
..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed 2. ósemką t. 478 (e3), gdyż nie ulega wątpliwości, że postęp harmoniczny, leżący u podstaw pasaży w t. 476-483, ma być taki sam jak w t. 484-491 (z uwzględnieniem półtonowej transpozycji). Brak tego  zmylił adiustatora Wa, który dodał w tym miejscu , zmieniając 2. i 5. ósemkę z e3 na eis3. Tę błędną zmianę tylko częściowo naprawiono w Wa2 (→Wa3), dodając  przywracający e3 na 5. ósemce. W Wn2 (→Wn3) ostrzegawczy  dodano nie tylko w omawianym miejscu, ale i przed e2 w następnym takcie. Kasownik przed 2. ósemką dopisano też w WfSf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Dopiski WfSf

t. 492-493

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Akcenty długie w A (→KF,Wf)

!!!   miniat: wycinek, t. 492 i początek 493, tylko górna 5-linia.                            TGTU = 2 akcenty długie pod pr.r.

Krótkie akcenty w Wn i Wa

zamiast długich
..

W A różnica między akcentami długimi w pr.r. i krótkim akcentem na A w t. 493 jest wyraźna. W KF jest ona dostrzegalna, ale można ją łatwo uznać za nieznaczącą, związaną z naturalną niedoskonałością pisma odręcznego, co tłumaczy ujednolicenie znaków w Wn. Jeszcze trudniejsza jest ocena znaków w Wf – w całej, rozpoczynającej się tutaj części różnice między akcentami, mimo iż widoczne, nie wydają się sygnalizować odmiennego znaczenia. W omawianych taktach przyjmujemy, że są to długie akcenty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn

t. 493

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

..

W A (→KF→Wn1, →Wf→Wa1) nie ma znaku chromatycznego przed ostatnią ćwierćnutą pr.r. Jest to niewątpliwie błąd – por. np. analogiczny t. 497. Pominięcie znaku potrzebnego do zapisania nuty należącej do aktualnie panującej tonacji to jedna z najczęstszych pomyłek Chopina. Kasownik dodano dopiero w Wn2 (→Wn3) i Wa2 (→Wa3), został także dopisany w WfSf.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Dopiski WfSf

t. 494

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

..

W A (→Wf,KF→Wn1) nie ma  obniżającego gis2 na g2 oraz  obniżającego e2 na es2. Bemol dodano już w Wa1, natomiast poprawny tekst mają dopiero Wa2 (→Wa3) i Wn2 (→Wn3). 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 495-515

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

11 akcentów długich w A (interpretacja kontekstowa)

!!!   miniat: nic.             EZTU Akc pr.r. długie

9 krótkich akcentów w KF (→Wn1)

EZnieU Akc pr.r. krótkie oprócz t. 505 i 507, gdzie nic

8 akcentów długich i 3 krótkie w Wf

EZTU Akc pr.r. długie oprócz 501, 503 i 505, w których EZnieU Akc pr.r. krótkie

10 krótkich akcentów i 1 długi w Wa

krótki 515

11 krótkich akcentów w Wn2 (→Wn3)

EZnieU Akc pr.r. krótkie
..

W całym tym fragmencie (do t. 515) akcenty pod półnutami dolnego głosu pr.r. mają różne długoś­ci, nie są też jednoznaczne, jeśli chodzi o kształt. W rezultacie ustalenie, czy w danym takcie Chopin miał na myśli akcent długi, czy krótki, jest bardzo problematyczne. Przyjmujemy, że są to akcenty długie, gdyż:

  • półnuty te są częścią motywu powtarza­nego jako ostinato, nie ma więc powodu, by je różnicować;
  • nawet najkrótsze z nich (t. 499, 507 i 515) są wyraźnie dłuższe od wszystkich akcentów l.r., niewątpliwie krótkich (t. 493-494, 496-502 i 508-515).

Podobnie jak w t. 311-333, pozostałe źródła nie zawierają śladów Chopinowskiej ingerencji w tej materii. Różnice wielkości znaków w KF są mini­malne, tak iż przyjmujemy – zgodnie z Wn – że są to krótkie akcenty. Fontana pominął przy tym znaki w t. 505 i 507, co uzupełniono w Wn2 (→Wn3). W Wf długość akcentów ustalamy, przyrównując je do niewątpliwie krótkich akcen­tów l.r. Daje to krótkie akcenty jedynie w t. 501, 503 i 505. Czy różnice te były zamierzone przez sztycharza, nie jest pewne, gdyż użycie dłuż­szych lub krótszych znaków nie jest ani muzycz­nie konsekwentne, ani odpowiadające różnicom w A. Wa ma krótkie akcenty wszędzie z wyjąt­kiem t. 515, w którym znak jest wyraźnie większy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy KF , Niedokładności KF