|
cis1 powtórzone, fis przetrzymane w A (→KF→Wn) !!! miniat: wycinek, t. 265-266 i 1. ćwierćnuta 267, tylko prawa ręka. TGTU = łuk fis 266-7 |
|
cis1 przetrzymane, fis powtórzone w Wf (→Wa) łuk przetrzymujący cis1 265-6 |
|
cis1 i fis przetrzymane w WfSf |
Łuki Wf (→Wa) w t. 265-266, zarówno ten przetrzymujący cis1, jak i pozostałe dwa – patrz sąsiednia uwaga – są najprawdopodobniej błędne:
- gdy Chopin chciał przetrzymać nutę cis1 w tym motywie – w t. 285, 289, 387 i 391 – za każdym razem podkreślał ją akcentem długim, zapewniając jej dobrą słyszalność 2 takty później, gdy staje się ona punktem wyjścia motywu wewnętrznego głosu. Gdyby chciał wprowadzić tę wersję już tutaj, za pierwszym razem, zapewne nie omieszkałby dodać akcentu.
- dodatkowe – oprócz górnego łuku frazowego – podkreślenie połączenia e-e1 z fis-fis1 nie wydaje się potrzebne i w żadnym z analogicznych miejsc nie zostało powtórzone.
Zdaniem redakcji, wszystkie trzy łuki między tymi taktami wydrukowano omyłkowo zamiast trzech łuków w t. 266-267 – tego rodzaju "lustrzany" błąd popełniono niejednokrotnie w różnych utworach Chopina, np. w Etiudzie cis op. 25 nr 7, t. 23 czy Koncercie e op. 11, cz. II, t. 41. Dwa z pominiętych łuków następnie uzupełniono (bez łuku dla fis) ale błędne łuki pozostały na skutek niedbałości lub wyrachowania – uznano je za na tyle nieszkodliwe, że nie opłaca się ich usuwać. Takie "połowiczne" korekty również są dobrze udokumentowane, np. w Balladzie F op. 38, t. 179, czy Koncercie f op. 21, cz. III, t. 282. Pominięcie przetrzymania fis jest kolejnym błędem Wf (→Wa), czego dowodzi obecność odpowiedniego łuku w A (→KF→Wn), nie mówiąc już o siedmiu analogicznych miejscach z przetrzymaniem tej nuty. Odpowiedni łuk dopisano ołówkiem w WfSf.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Odwrócenie znaku, Połowiczne korekty
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji