mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 137-138

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Akcent długi w t. 137 to przemyślana decyzja Chopina – widoczne ślady poprawek (skrobania) sugerują, że początkowo kompozytor wpisał znak  prowadzący do akordu w następnym takcie. Także głosy orkiestrowe mają akcent w t. 138 (skrzypce i wiolonczele) lub właśnie  (kontrabasy).

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie , Poprawki A

t. 144-152

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaków w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                      Tu pusta klisza 

Akcenty w Wn3

pod i nad (jak przedtem) na 2. i 3. miarę 144 i na każdą miarę 152
..

Dodane w Wn3 akcenty w t. 144 i 152, pozornie uzasadnione jednorodną budową figuracji, nie muszą odpowiadać intencji Chopina. Wprawdzie oznaczenia podawane jako wzorzec, który domyślnie obowiązuje w całym podobnie zbudowanym odcinku, są u Chopina częstym zjawiskiem (por. np. pedalizację w t. 187-193, a także akcenty w Etiudzie C op. 10 nr 1 czy łuki l.r. w Nokturnie Des op. 27 nr 1), ale w tym kontekście – opadające pochody, zakończone motywami o bardziej lirycznym charakterze ( raczej nie obowiązuje do końca frazy w t. 146, skoro Chopin powtórzył je w t. 147) – pominięcie kilku końcowych znaków może równie dobrze zawierać sugestię łagodzenia wirtuozowskiej energii. Nawet fakt, że za pierwszym razem "brakuje" dwóch, a za drugim trzech akcentów, można odczytać jako wskazówkę większego diminuenda za drugim razem, co współgra z przebiegiem napięć harmonicznych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 150-151

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaków w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic                   Tu pusta klisza 

Akcenty w Wn3

TGTU = 4 akcenty w t. 150-151
..

Umieszczenie akcentów tylko pod partią l.r., z muzycznego punktu widzenia niezrozumiałe, jest przypuszczalnie skutkiem niedokładnego odtworzenia notacji autografu. Zdaniem redakcji, Chopin najprawdopodobniej wpisał akcenty pomiędzy partie obu rąk, czego nie dało się powtórzyć w druku. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym dodajemy akcenty nad pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 153-154

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Kropki staccato w Wf

!!!   miniat: 3. miara 153 i początek 154, tylko górna 5-linia.                       TGTU (2 kropki)

Bez znaków w Wn i Wa
..

Brak kropek staccato w Wa i Wn można przypisać albo zwykłemu przeoczeniu sztycharza, albo pominięciu wobec niezrozumienia tego subtelnego niuansu artykulacyjnego – por. zbliżoną sytuację w Koncercie f op. 21, cz. I, t. 90.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn

t. 162-165

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: nic.                EZTU (tylko 162)

Możliwy akcent długi w t. 162 w Wn1 (→Wn2)

długi 162
..

Rodzaj akcentów użytych w Wf na początku t. 162 i 165 nie jest jasny – oba znaki są wyraźnie krótsze od niewątpliwych akcentów długich na 3. mierze tych taktów, jednak dłuższe od akcentów np. w t. 175-176. Przyjmujemy, że lokalne relacje mają większą wagę i oddajemy akcenty jako krótkie. W Wn1 (→Wn2) znak w t. 162 jest dłuższy od tego w t. 165, nadal jednak krótszy od akcentów w drugiej części taktów.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn