Wn
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
WnT - Egzemplarz z Torunia
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
WfFr - Egzemplarz Franchomme'a
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Późniejszy nakład Wa1
porównaj
  t. 52

Bez znaków ostrzegawczych w A

 w Wn1

 i  w Wf (-Wa) i Wn2

Mimo braku znaków chromatycznych przed 4., 11. i 16. nutą 2. połowy taktu, tekst A nie budzi wątpliwości: najpierw c3, a następnie dwukrotnie ces4. W tej sytuacji dziwi  dodany w Wn1 przed ostatnią z tych nut. Zdaniem redakcji, znak ten wskazuje na kilka etapów powstawania Wn1: postawiono go w czasie, gdy przed 3. nutą taktu znajdował się jeszcze błędny  (zmieniony następnie na ). Późniejsze zmiany zarówno w korekcie Wf (→Wa), jak i w Wn2 – dodanie  przed c3 i przeniesienie  przed pierwsze z dwóch ces4 – nie zmieniają już wprawdzie brzmienia, ale precyzują notację chromatyczną, ułatwiając odczytanie.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze, Autentyczne korekty Wf

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.