mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 353-354

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

b3 powtórzone w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.                     Tu pusta klisza 

b3 przetrzymane w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Łuk przetrzymujący b3 jest, zdaniem redakcji, skutkiem pomyłki sztycharza Wf (→Wa). Trudno bowiem przypuszczać, by Chopin chciał pozbawić tę opadającą figurę jej początkowej kwarty, kluczowej dla uchwycenia relacji do rozpoczynającej się kwintą, antytetycznej figury w poprzednim takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 356

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

b2 w A, Wf2 (→Wa) i Wn2

!!!   miniat: 2 ostatnie miary, tylko górna 5-linia.          TGTU

g2 w Wn1 (→Wf1)

ostatnia nuta trioli
..

Wersja Wn1 (→Wf1) jest niemal na pewno błędem tercjowym, co potwierdziła Chopinowska korekta Wf2 (→Wa), przywracająca wersję A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wf

t. 366

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

d w akordzie w A i Wn2

!!!   miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia, bez pedału, ścieśnione.                              EZnieU

H w akordzie w Wn1

EZnieU1

Samo H w Wf (→Wa1) i Wa3

EZTU

Seksta w Wa2

EZnieU2
..

Zarówno zmiana wprowadzona w Wn1, jak i ta w Wf niewątpliwie pochodzą od Chopina, który poszukiwał najzręczniejszego pianistycznie i harmonicznie połączenia tego taktu z następnym. Przy tym najwyraźniej zależało mu na podkreśleniu chromatycznych przesunięć basu, tak więc dowolna wersja Wa2 z pewnością nie odpowiada jego intencji.
Takie same przemiany przechodziła ostatnia ćwierćnuta t. 368, co wyklucza możliwość pomyłki w którejkolwiek z tych wersji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 368

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

es w akordzie w A i Wn2

!!!   miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia, bez pedału, ścieśnione.                              EZnieU

c w akordzie w Wn1

EZnieU1

Samo c w Wf (→Wa1) i Wa3

EZTU

Seksta w Wa2

EZnieU2
..

Trzy pierwsze z podanych wersji są z pewnością autentyczne i przedstawiają interesujący przykład etapowej pracy Chopina nad szczegółem. W Wa2, nie wierząc w prawidłowość wersji Wf i Wn1, zastąpiono je jeszcze inną, zbudowaną analogicznie do większości podobnych taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 374-376

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Drobne nuty w t. 374-375 w A i Wn2

!!!   miniat: jw.                     wg miniatury (drobne jak TGTU, tylko na jednej lasce z górną; 376 nic)    W następnych wariantach też dwie dolne nuty akordów wg miniatur

Normalne nuty w Wn1

​Drobne nuty dwu­głosowo, w t. 376 des1-f1 w Wf1

c1-f1 w t. 376 w Wf2

Normalne nuty w Wa
..

Brak kwarty c1-f1 w t. 376 to zapewne przeoczenie Chopina, który uzupełnił je następnie, korygując Wf (w Wf1 dodano błędnie des1-f1, co poprawiono na c1-f1 w Wf2). W korekcie tej kompozytor wprowadził także czytelniejszą, dwugłosową pisownię wszystkich trzech akordów, w których tylko górna nuta należy do partii solowej. W Wa powtórzono tekst Wf2, nie zachowując jednak różnicy wielkości nut. W niemal wszystkich późniejszych wydaniach zbiorowych dwudźwięki akompaniamentu włączono błędnie – idąc za Wn1 – do partii solowej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf