mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 19-20

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

2 akcenty długie w A

!!!   miniat: ostatni akord 19 i po odstępie ostatni akord 20, tylko górna 5-linia. bez łuków;  kreski taktowebliżej akordów, tak żeby się akcenty długie zmieściły.          TGTU

2 krótkie akcenty w Wn1 (→Wf)

pierwszy nad, drugi pod

3 różne akcenty w Wa

2 krótkie nad + długi 20 pod (jak TGTU)

3 krótkie akcenty w Wn2
..

W tekście głównym podajemy dwa akcenty długie pod akordami kończącymi te takty, gdyż wszystkie występujące w wydaniach odstępstwa od tej notacji są z pewnością następstwem niedokładności lub dowolnych adiustacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 20

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W wydaniach nie uwzględniono wężyka po znaku , co wynikło zapewne z braku miejsca na ten znak w Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 21

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuki motywiczne w A

!!!   miniat: ta co przy akcentach.               TGTU (5 łuków)

Łuki rytmiczne w Wn (→Wf→Wa)

zgodnie z triolami = pierwszy dwie szesnastki, potem po trzy (jedna zostanie bez łuku)
..

W tekście głównym podajemy motywiczne łuki A, których autentyczność jest niepodważalna. Łuki wydań, będące prawdopodobnie skutkiem niedbałości i rutynowego podejścia sztycharza Wn1, mogły być jednak później zaakceptowane przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 22

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W A kasowniki podwyższające nuty des na d wpisane są dopiero na 4. mierze taktu. Mimo to nie ulega wątpliwości, że d jest wymagane w całej 2. połowie taktu. W Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) dodano  podwyższający des3 na d3 na początku 3. miary taktu (odnoszący się także do d4), ale tylko Wa i Wn2 mają odpowiedni znak przed przedostatnią szesnastką.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 22

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

2 akcenty długie w A

!!!   miniat: nic.            TGTU

Długi i krótki akcent w Wn

nad akordami

2 krótkie akcenty w Wf i Wn2

nad akordami

3 pionowe akcenty w Wa

nad akordami, trochę mniejsze (EZnieU1)
..

Wbrew zapisowi A akcenty w Wn1 mają różną długość. Znaki w Wf nie są wprawdzie równe, ale różnica wydaje się nieistotna; odczytujemy je jako krótkie (krótkie akcenty ma też Wn2). Wszystkie te różnice mają niewątpliwie przypadkowy charakter. W Wa oba znaki odtworzono jako pionowe akcenty i dodano takiż akcent nad akordem na 4. mierze taktu. Por. uwagi dotyczące akcentów pr.r. w tym i następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn