Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 12

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk 2 ósemki w A

!!!   miniat: 1. połowa taktu, tylko dolna 5-linia, bez pedału.       Tu łuk nad 2. i 3. ósemką

Łuk 4 ósemki w Wn1 (→WfWa)

półtaktowy

Łuk 3 ósemki w Wn2

TGTU

..

Dwuósemkowy łuk A jest najprawdopodobniej niedokładny – por. podobne figury np. w poprzednich taktach. Dlatego w tekście głównym podajemy dłuższy łuk, odpowiadający łukowaniu analogicznych figur. Podobne rozwiązanie przyjęto w Wn2. Półtaktowy łuk pozostałych wydań jest z pewnością dowolnością sztycharza Wn1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 14-15

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk 7 ósemek w A i Wn2

!!!   miniat: t. 14 i 1. ósemka t. 15, tylko dolna 5-linia, bez pedału.                  TGTU

Łuk 8 ósemek w Wn1

całotaktowy

Łuk 9 ósemek w Wf

od 1. ósemki 14 do 1. ósemki 15 (nie za głęboko sięgać)

Bez łuku w Wa

..

Łuk A rozpoczyna się niewątpliwie od 2. ósemki taktu, tak więc jego wcześniejsze rozpoczęcie w Wn1 (→Wf) zapewne jest błędem. Nie jest natomiast jasne, do której nuty łuk A ma sięgać. Porównanie z dwoma analogicznymi sytuacjami (t. 33 i 82), oraz stosowane przez Chopina w całej tej części artykulacyjne wyodrębnianie nut basowych przechylają szalę na stronę zakończenia łuku wraz z ostatnim akordem taktu. To przyjęte w tekście głównym odczytanie ma również Wn2. W Wn1 łuk w t. 14 kończy się podobnie, ale w t. 15 widoczne są ślady usuwania łuku dochodzącego do 1. ósemki. Tłumaczy to doprowadzenie w Wf łuku z t. 14 aż do początku t. 15.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 15

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk w A i Wn2

!!!   miniat: nic.         TGTU

3 łuki w Wn1 (→WfWa)

EZnieU

..

W Wn1 t. 15 rozpoczyna nową stronę, co spowodowało niedokładność w odtworzeniu łuku pr.r. – łuk biegnący z poprzedniego taktu nie ma kontynuacji na nowej stronie. Interpretujemy to zgodnie ze sposobem, w jaki odczytano to w Wf (→Wa). Tylko Wn2 ma łuk zgodny z notacją A (choć w praktyce ciąg łuków występujący w pozostałych wydaniach jest tylko dziwacznym sposobem zapisu takiego samego wykonania).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 15

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Ćwierćnuta es w A i Wn2

!!!   miniat: na M                TGTU

Ósemka es w Wn1 (→WfWa)

..

Notacja A może budzić tu pewne wątpliwości – łuk łączący oba as wydaje się być łukiem przetrzymu­ją­cym, co jednak wymagałoby wartości ćwierćnuty dla pierwszego as. Przypuszczalnie Chopin zrezygnował z precyzyjnego zapisu, chcąc uniknąć kreśleń lub nadmiernej komplikacji: . Notację A powtórzono bez zmian we wszystkich wydaniach (tego typu uproszczoną pisownię spotykamy także w innych utworach Chopina, w Polonezie c op. 40 nr 2, t. 82 i 109 czy w Allegro de Concert op. 46, t. 162 i 163).

Pominięcie laseczki przedłużającej es na 4. ósemce to najprawdopodobniej niedokładność sztycharza Wn1 (→WfWa). W Wn2 przywrócono laseczkę, ale opisanej wyżej niedokładności zapisu – mimo wprowadzenia kilku innych dowolnych zmian – nie usunięto.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 17

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Arpeggio w A

!!!   miniat: nic.               TGTU = przednutka i arpeggio

Łuk w Wn (→WfWa)

bez arpeggia, przednutka odpowiednio przysunięta do oktawy i łuczek górą od przednutki do oktawy

..

Wpisany w A pionowy łuk przed oktawą c2-c3 oznacza arpeggio – jest to po prostu uproszczona forma standardowego wężyka, por. np. ostatni akord w III cz., t. 484. W tym okresie życia Chopina proces upraszaczania dopiero się rozpoczął, niezrozumienie tego zapisu przez sztycharzy jest więc zrozumiałe.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn