Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 7, t. 115-124
s. 1, t. 1-22
s. 2, t. 23-49
s. 3, t. 50-76
s. 4, t. 77-92
s. 5, t. 93-104
s. 6, t. 105-114
s. 7, t. 115-124
s. 8, t. 125-140
s. 9, t. 141-153
s. 10, t. 154-168
s. 11, t. 169-180
s. 12, t. 181-204
s. 13, t. 205-219
s. 14, t. 220-230
s. 15, t. 231-240
s. 16, t. 241-250
s. 17, t. 251-267
s. 18, t. 268-286
s. 19, t. 287-298
s. 20, t. 299-313
s. 21, t. 314-327
s. 22, t. 328-348
Tekst główny
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 119-122

Interpretacja łukowania A w tych taktach, wsparta notacją rytmiczną (wydzielone szesnastki w t. 120 i półnuty w t. 121-122), nie budzi wątpliwości. Jednak przy próbie dosłownego odczytania samych łuków mogą one wydawać się mylące – obie wydzielone szesnastki w t. 120 zdają się być równocześnie ostatnimi i pierwszymi nutami kolejnych łuków, a zjawisko to występuje jeszcze wyraźniej w t. 121-122. Wprawdzie w Wn1 łuki odtworzono prawidłowo, zgodnie z sensem muzycznym, ale jest to już efekt intensywnych korekt – w całej linijce Wn1, obejmującej t. 119-121, widoczne są bowiem ślady korygowania łuków, i to prawdopodobnie więcej niż raz (w t. 120 ślady wskazują na usunięcie dwóch łuków o różnych, lecz częściowo się pokrywających zakresach). Dwie fazy korekt, z których pierwsza nie dała zadowalającego efektu mogą sugerować, że Chopin w pierwszej fazie, widząc ogromną liczbę błędów, nakazał przeprowadzenie korekty na podstawie A, a dopiero w drugiej fazie osobiście oznaczył pozostałe jeszcze, istotne nieścisłości.
Ślady te były zapewne jednym z powodów, dla których przygotowując Wn1a zdecydowano się na ponowne wysztychowanie całej dolnej części strony (więcej niż pół). Przeróbka objęła t. 119-127 i najniżej położone elementy t. 116-118, np. łuk przetrzymujący es w t. 117-118. Mimo dużego zakresu pracy, nie popełniono żadnych błędów, co zdarzało się w innych podobnych przypadkach – patrz charakterystyka Wn1.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładne łuki A, Korekty łuków Koncertu f w Wn1

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wn1, A, Wn1a, Rork, Wn2, Wf1, Wf2, WfS, WfD, WfJ, Wa1, Wa2, Wa3