op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. I
|
|
|
|
W A zasięg łuków w czteroósemkowych figurach akompaniamentu w tym i następnych taktach (t. 159-168) powiązany jest z występowaniem kropek staccato na pierwszych ósemkach grup – łuki zaczynają się od 1. ósemki, gdy nie ma kropki (w t. 161 i 163), a od drugiej, gdy jest (pozostałe). Znaki, mimo że stawiane pospiesznie, na ogół są jednoznaczne; prawdopodobne niedokładności i pomyłki – 2. połowa t. 160 oraz t. 161-162, 164 i 167 – omawiamy osobno. Objęcie w Wn1 (→Wf→Wa) wszystkich tych figur łukami półtaktowymi to jeden z wielu przykładów schematycznego podejścia sztycharza Wn1. W Wn2 przywrócono notację A.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Adiustacje Wn
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji