Wn2
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 283

c1 w A i Wn2

!!!   miniat: 5. i 6. ósemka, tylko górna 5-linia.            TGTU = c1, wiązanie i laseczki

Bez c1 w Wn1 (→WfWa)

wiązanie EZnieU i laseczki, as1 z laską w dół

Ślady widoczne w Wn1 na początku 2. połowy taktu pozwalają stwierdzić, że były tam pierwotnie wydrukowane cztery nuty, c1-as1-c2-g2: . Obecność g2 może dziwić, jest to jednak z pewnością wynik niedokładnego odczytania A, który ma niewielki kleks w miejscu tej nuty. W wyniku niewątpliwie Chopinowskiej korekty usunięto dwie skrajne nuty błędnego akordu. Wersji tej z dwóch powodów nie uważamy jednak za wyraz ostatecznej intencji kompozytora:

  • Chopin nie korygował dobrze brzmiącego tekstu A, lecz fałszywy akord c1-as1-c2-g2, co mogło zmienić zarówno słyszenie tego miejsca, jak i jego wyczucie pianistyczne wskutek wyobrażenia szerokiej i wyższej pozycji akordu. Skupiony na poprawieniu brzmienia w miejscu błędu i nie sprawdziwszy dokładnie kontekstu, kompozytor mógł wyobrazić sobie rysunek dolnego głosu z podobnego harmonicznie t. 286;
  • jeśli chodzi o brzmienie akompaniamentu, cały ten temat praktycznie nie wykazuje różnic między ekspozycją (t. 125-142) i repryzą (t. 273-290) – zmiany pojawiają się jedynie w t. 275, 277 i 290, z czego tylko druga nie jest usprawiedliwiona wyraźną zmianą w melodii lub odmienną kontynuacją. Wydaje się więc, że Chopin nie szukał tu drobnych zmian w układzie głosów akompaniujących. Tego typu zmiana, w której desz 1. połowy taktu zostaje pozbawione bezpośredniego, naturalnego rozwiązania na c1, wydaje się więc mało prawdopodobna jako świadomie wprowadzone ulepszenie.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, a także możliwość pomyłkowego usunięcia prawidłowej nuty c1 w wyniku nieporozumienia przy realizacji korekty, w tekście głównym podajemy wersję A. Skorygowaną wersję Wn1 można uważać za równorzędny wariant.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wn, Autentyczne korekty Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.