A
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 255-256

Bez łuku l.r. w A

!!!   miniat: 2 ostatnie szesnastki 255 + pół t. 256, tylko dolna 5-linia.              TGTU = Tu pusta klisza 

2 łuki w t. 256 w Wn1 (→Wf)

nad 1. grupą szesnastek 256 i drugi do końca taktu

3 łuki w Wa

t. 255 od as2 do a1 + 2 łuki 256 jak war. 22

1 łuk w Wn2

taki, jak Wn2 ma w pr.r. (prawie 2 takty od as2 do f)

Możliwość, że Chopin dopisał w korekcie Wn1 właśnie takie łuki l.r. w t. 256, trzeba stanowczo odrzucić. Być może jednak dopisał tam łuk taki, jak ma pr.r., który sztycharz zrealizował w okaleczonej postaci. Pozwala to nadać pewne prawdopodobieństwo autentyczności łukowi Wn2. W tekście głównym trzymamy się notacji A, gdyż konieczność wykonania partii l.r. z takim samym frazowaniem i artykulacją jak ma pr.r. jest tu oczywista. Łuki Wa, stanowiące uzupełnioną wersję błędnych łuków Wn1 (→Wf), są z pewnością dowolne.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.