|
|
Trzy łuki w A !!! miniat: od ostatniej ósemki 55 do 4. ósemki 57, tylko górna 5-linia, ścieśnione, f (forte) dać tylko podjechać wyżej. tu EZnieU |
|
|
Dwa łuki w KF, odczyt dosłowny !!! EZnieU2 |
|
|
Dwa łuki w KF, interpretacja kontekstowa !!! EZTU |
|
|
Dwa łuki w Wf !!! EZnieU3 |
|
|
Dwa łuki w Wn1 !!! EZnieU4 |
|
|
Łuk Wa !!! EZnieU5 |
|
|
!!! EZnieU6 |
Główna wątpliwość dotyczy tu przynależności frazowej półnuty a1 w t. 56 – w A łuk się od niej rozpoczyna (na wzór t. 54), podczas gdy w KF jest ona wyraźnie dołączona do poprzedniej frazy. Zdaniem redakcji, Fontana pominął łuk w t. 56, uważając być może, że nie ma potrzeby dublowania łuku przetrzymującego, a Chopin sprawdzając KF przedłużył poprzedni łuk.
Niejasny jest też moment rozpoczęcia łuku w t. 57 – łuk A, dotyczący przecież górnego głosu, zaczyna się w miejscu, w którym nie ma nuty. Zostało to dokładnie odtworzone w KF, natomiast wydawcy przedłużyli łuk, albo prowadząc go od początku taktu (Wn), albo łącząc z poprzednim (Wf i Wa). Niewykluczone, że taka była intencja Chopina, a notacja Wn1 oddaje ją najtrafniej. Biorąc jednak pod uwagę wskazówkę 
, redakcja proponuje w tekście głównym inną interpretację łukowania KF, zgodną z podziałem frazy zdeterminowanym przez kontrast dynamiczny.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn
notacja: Łuki