|
|
A i a1 w AI, A (→KDP), Wf i Wa !!! miniat: ta grupa, obie pięciolinie, bez pedału. Tu mała główka na początku l.r. i bez bemoli, łuku i kreseczek nad pr.r. (na miniaturze z kasownikami w nawiasach kwadratowych) |
|
|
As i as1 w Wn1 !!! jak TGTU tylko mała główka As w l.r. |
|
|
!!! TGTU (duże As) |
Bemole obniżające A i a1 na As i as1 w ostatniej grupie szesnastek zostały dodane w korekcie Wn (nie była to rutynowa adiustacja, jak np. w t. 6, gdyż oba dodane znaki różnią się krojem od innych). Pozostałe źródła mają w tym miejscu A i a1. Kwestia autentyczności tej zmiany (a także wprowadzonej również w Wn1 zmiany w t. 34) to jeden z trudniejszych problemów redakcyjnych w utworach Chopina (patrz charakterystyka Wn1). Wersja Wn, w której połączenie z następnym taktem jest dzięki wspólnemu dźwiękowi (as) gładsze, wykazuje cechy ulepszenia Chopinowskiego, toteż podajemy ją jako podstawową (zmieniamy przy tym – zgodnie z obowiązującą w całej Etiudzie regułą – główkę As w l.r. na większą; zrobiono to już w Wn2 i Wn3). Rodzi się pytanie, dlaczego tak słyszalnej zmiany Chopin nie wprowadził do Wf? – w momencie pojawienia się tego pomysłu wydanie to mogło być już ukończone. Z kolei brak odpowiedniej poprawki w egzemplarzach lekcyjnych, WfD lub WfS, daje się wytłumaczyć tym, że po kilku latach od ukończenia utworu oryginalny, dobrze przecież brzmiący tekst nie budził na lekcjach sprzeciwu kompozytora.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Autentyczne korekty Wn
notacja: Wysokość