|
|
|
|
Korygując Wf (→Wn,Wa), Chopin uprościł schemat akcentowania t. 1-8, ujednolicając t. 1-4, akcentowane w A co dwie ósemki, z t. 5-8, akcentowanymi co trzy ósemki. Zarazem w ogóle zredukował liczbę akcentów, pozostawiając tylko dwa w każdym takcie (co sześć ósemek). Zmiana przenosi akcentację ze sfery przede wszystkim technicznej w obszar frazowania – większość nieusuniętych akcentów podkreśla punkty zwrotne linii melodycznej.
W kilku miejscach rezultat korekty nie jest pewny, gdyż niektóre akcenty, co do których można podejrzewać, że były lub miały być usuwane, są wciąż widoczne. Zjawisko to nasila się wraz z postępującym zużyciem płyt, na których sztychowano tekst nutowy, jednak akcenty nad 8. ósemką t. 4 (g1-fes2) i 1. ósemką t. 8 (g2) są wyraźnie widoczne nawet w Wf1. Zdaniem redakcji, dodatkowe akcenty pozostały tam prawdopodobnie wskutek niestaranności sztycharza, jednak miejsca te omawiamy osobno. W t. 5-7 akcenty w Wn rozłożone są nieregularnie, co prawdopodobnie jest skutkiem pomyłek sztycharza.
Analogiczne zmiany wprowadził Chopin także w t. 17-20.
Niewątpliwą, grupową zmianę układu akcentów wprowadzono w korekcie Wf – na polecenie Chopina – także w Etiudzie C nr 7, t. 54-55.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji