mUltimate Chopin

op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Rytm

t. 33-34

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez łuków w KLI

!!!   miniat: t. 33i początek t. 34, ścieśnione bardzo, tylko dolna 5-linia.     Tu pusta klisza

Łuki w Ao i Wf (→Wn,Wa) 

!!!   TGTU
..

Oktawa E-e nie jest w KLI przetrzymana do następnego taktu, co zapewne jest pomyłką.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KLI

t. 36-37

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Szesnastki w KLI i Wf (→Wn,Wa)

!!!!    miniat= t. 1-8     Tu szesnastki w dolnym głosie = TGTU 

Ćwierćnuty w Ao

!!!    być może pusta klisza...
..

Wydłużona w Ao artykulacja akompaniujących dwudźwięków wydaje się być jednorazowym, okolicznościowym pomysłem lub pewnym etapem przejściowym w procesie kształtowania się tekstu Etiudy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu

t. 38

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Szesnastki w KLI i Wf (→Wn,Wa) 

!!!   miniat= t. 3-4.    Tu=TGTU (same 16-ki)

Szesnastki i ćwierćnuty w Ao

!!!   na zmianę
..

W Ao wartości rytmiczne kolejnych dwudźwięków dolnego głosu pr.r. tworzą naprzemienny schemat krótka-długa (szesnastka-ćwierćnuta). Kontrast długości wybrzmienia jest jeszcze podkreślony akcentem. Tak jak poprzednio w analogicznych miejscach, schemat jest kontynuowany w następnym takcie. W tekście głównym podajemy jednolitą brzmieniowo wersję Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Szesnastki w KLI i Wf (→Wn,Wa) 

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia.    Tu=TGTU (same 16-ki)

Szesnastki i ćwierćnuty w Ao

!!!   na zmianę
..

W Ao wartości rytmiczne kolejnych dwudźwięków dolnego głosu pr.r. tworzą – jak w poprzednim takcie – naprzemienny schemat krótka-długa (szesnastka-ćwierćnuta). Kontrast długości wybrzmienia podkreślony jest jeszcze akcentami. W tekście głównym podajemy jednolitą brzmieniowo wersję Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez przetrzymania h w KLI, Ao i Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: tylko dolna 5-linia, dwa dwudźwięki. Tu pusta klisza=TGTU

Łuk przetrzymujący h w Wn i Wa4
..

Łuki przetrzymujące h są prawdopodobnie (Wn) albo na pewno (Wa4) dodatkiem adiustatorów tych wydań. Do tekstu głównego przyjmujemy niewątpliwie autentyczną wersję KLI, Ao i Wf (→Wa2→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn