W A (→Wn) Chopin w zasadzie powtórzył tu wersję analogicznych t. 18-19 i 50-51. Dodał jedynie klinik na 2. mierze t. 103 (odtworzony w Wn jako kropka staccato). Korygując Wf (→Wa), kompozytor urozmaicił ostatnie wystąpienie tej ośmiotaktowej frazy (t. 97-104), dodając po jednej nucie w linii melodycznej każdego z omawianych taktów, a także wcześniej w t. 98.
Tekst wysokościowo-rytmiczny wersji Wf (→Wa) nie budzi żadnych wątpliwości, jednak notacja łuków jest niedokładna. Krótkie łuki wersji A (→Wn) zostały zastąpione jednym dwutaktowym łukiem nad partią pr.r., przy czym nie jest całkiem jasne, czy łuk kończy się na ostatniej ósemce t. 103, czy biegnie dalej. W t. 104 (w nowej linii) widoczne jest dokończenie łuku położonego pod nutami i dochodzącego do e1, co przypuszczalnie jest pozostałością po łuku f1-e1. Zdaniem redakcji, mimo tych nieścisłości intencja Chopina wydaje się niewątpliwa: łuk nad głosem melodycznym, obejmujący całą grupę ósemek w t. 102-103 wraz z kończącą ją ćwierćnutą w t. 104.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Autentyczne korekty Wf, Zmiany linii głównej
notacja: Wysokość