Zagadnienia : Zakresy widełek dynamicznych
t. 1
|
Utwór: op. 29, Impromptu As-dur
..
Zakres crescendo oznaczony w źródłach niejednolicie. Najkrótsze widełki ma A a najdłuższe Wf. Podajemy wersję zgodną z większością analogicznych taktów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych |
|||||||||
t. 1
|
Utwór: op. 25 nr 7, Etiuda cis-moll
..
Trudno ocenić, jak powstała różnica w zasięgu widełek . Nie jest pewne, czy znak w KG (→Wn) został przepisany przez kopistę, czy dopisany przez Chopina – różni się zarówno od znaków pisanych na pewno przez Gutmanna (np. w t. 22), jak i od znaków na pewno dopisanych przez kompozytora (np. w t. 24 i 45-46). Biorąc pod uwagę, że Chopin mógł przedłużyć widełki w pozostałych rękopisach, a także możliwość mylnej interpretacji notacji KG – 6. i 7. nutę (a i gis), jako wypadające po diminuendzie, można by uważać za najcichsze – w tekście głównym podajemy wersję Wf i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych |
|||||||||
t. 1-2
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Przesunięcie widełek tak, by rozpoczynały się od przedtaktu, to zdaniem redakcji raczej niedokładność sztycharza Wf, toteż w tekście głównym podajemy niewątpliwie autentyczny znak A. Ponieważ jednak alternatywnej możliwości korekty Chopina w Wf nie da się całkiem wykluczyć, wersję Wf, powtórzoną we wszystkich pozostałych wydaniach oprócz Wn2cis, można uważać za potencjalnie autentyczny wariant. Skrócenie znaku w Wn2cis jest natomiast niewątpliwie adiustacją, w ramach której ujednolicono znaki we wszystkich analogicznych taktach (t. 1-2, 5-6, 17-18 i 21-22). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 1-4
|
Utwór: WN 37, Lento con gran espressione
..
Krótkie znaki sugerują podkreślenie dysonansowego akordu. Pierwszy z nich, sięgający nieco dalej wgłąb t. 2, można by nawet odczytywać jako odwrócony akcent długi. Zdaniem redakcji, tak jak w przypadku innych uzupełniających się oznaczeń, możliwe jest użycie tych znaków także w wersji tekstu głównego. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych |
|||||||||
t. 1-2
|
Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll
..
Zakres widełek w t. 1 jest w A trudny do ustalenia – górne ramię jest znacznie krótsze niż dolne. Zdaniem redakcji, zamierzony przez Chopina był zakres wyznaczony górnym ramieniem, napisanym jako pierwsze. Jest to zgodne z dynamiką wynikającą w naturalny sposób z kształtu linii melodycznej i tak też to odtworzył Fontana w KF (→Wn). Interpretację tę uwiarygadniają także zakresy widełek w analogicznych t. 3 i 9 (a także 23), w których zakres górnego ramienia pozostaje stały w przeciwieństwie do znacznej i raczej przypadkowej zmienności dolnego. Różnice długości znaku w t. 2 mają charakter niedokładności (w KF, bez wpływu na znaczenie) lub rutynowych adiustacji (w wydaniach). W KGS pominięto olbrzymią większość znaków dynamicznych – oprócz dwóch w t. 13-14. Zdaniem redakcji jest to niedopatrzenie kopistki. Podobne problemy i różnice występują w następnych, podobnych t. 3-5, 9-11 i 23-24. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności A |