Zagadnienia : Arpeggio – pionowy łuk
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 21
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
W A widać, że arpeggio zapisane zostało początkowo jako pionowy łuk (przed akordem i główką przednutki) z jednym, wyraźniejszym wygięciem na górze (przed laseczką przednutki). Chopin dorysował następnie wężyk na dolnej części, chcąc widocznie uniknąć nieporozumienia, jeśli chodzi o znaczenie tego symbolu (niewykluczone zresztą, że i górna część znaku była dopisana później, wraz z poprawką w dolnej części). Zdaniem redakcji, potwierdza to równoważność dwóch odmian znaku arpeggia spotykanych w rękopisach Chopina, w których wężyki arpeggio wraz z upływem lat ewoluowały do postaci pionowego łuku. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Arpeggio – pionowy łuk |
|||||||||||||
t. 27
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf (→Wa) arpeggio zapisane jest jako pionowy łuk przed oktawą f-f1, co zastępujemy zwykłym znakiem wężyka – patrz Ogólne Zasady Redakcyjne, p. 5a. W tekście głównym przyjmujemy naturalniejszą w tym kontekście kolejność znaków w Wf. W t. 27, 29, 30, 31 i 33 (i analogicznych - t. 53-59, 103-109, 286-292) występują różnice w źródłach co do obecności arpeggiów. Ponieważ w pisowni Chopina arpeggio często wygląda jak pionowy łuk i w tej postaci notowano je w Wn (częściowo) oraz w Wf (stale), w późniejszych wydaniach zbiorowych spotykamy najróżniejsze, czasem niekonsekwentne i niejasne wersje tych ozdobników. W tekście głównym bierzemy to pod uwagę i podążamy za Wn porównanym z Wf. Więcej szczegółów ukazują uwagi w poszczególnych taktach. [dalej moja teoria] Brak arpeggiów w Wf (→Wa) w tym takcie oraz w analogicznych t. 55, 105 i 288 (we wszystkich powtórzeniach tego tematu) oraz ich obecność w Wn sugeruje, że Chopin dopisał je w [A] już po skopiowaniu go przez Fontanę, a nie zdążył dopisać ich później w Wf. Istnieje również możliwość, że była to dowolna adiustacja Wn, jednak wtedy we wszystkich czterech miejscach umieszczono by znak . Pionowy łuk w t. 29 nasuwa przypuszczenie, że było to ścisłe odwzorowanie niedokładnego zapisu Chopina. [no bo inaczej...] Trudno powiedzieć, dlaczego w Wf (→Wa) nie odzworowano. Mogło być to przeoczenie sztycharza lub wcześniejsze – kopisty. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Arpeggio – pionowy łuk |
|||||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Przyczyną rozbieżności w zapisie ozdobnika poprzedzającego oktawę des2-des3 jest zapewne Chopinowski sposób pisania arpeggiów, które w jego rękopisach często traciły swą falistość, upodabniając się do pionowych łuków. W Wn odtworzono ten zapis quasi-dosłownie, a w Wf potraktowano jako znak konwencjonalny, łączący przednutkę z nutą główną, w tym wypadku z leżącą najbliżej przednutki, dolną nutą oktawy (brak znaku w Wa to zapewne przeoczenie). W rezultacie odczytany dosłownie zapis Wn oznacza przednutkę bez arpeggia, a Wf przednutkę przyłączoną do dolnej nuty oktawy, co w praktyce daje arpeggio bez przednutki. W tekście głównym podajemy najprawdopodobniejszą pisownię, pojawiającą się w źródłach jeszcze kilkakrotnie w analogicznych miejscach, czyli przednutkę i arpeggio. Za tym rozwiązaniem przemawia też 3. palec wskazany dla przednutki w Wn – aplikatura taka jest naturalna i wygodna tylko przy uwzględnieniu arpeggia. Arpeggia zapisane przez Chopina w [A] często przyjmowały postać pionowego łuku (patrz uwaga w t. 27), co oddano w Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wf , Arpeggio – pionowy łuk |
|||||||||||||
t. 30
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Wersja Wn może być efektem dwukrotnej interpretacji przypominającego pionowy łuk znaku, jakim Chopin najprawdopodobniej oznaczył arpeggio w [A]. Sztycharze bowiem często pracowali etapami – cała strona główek nutowych, potem wiązań, łuków, ozdobników itd. – tak iż możliwe było wysztychowanie łuku na etapie łuków, a arpeggia na etapie ozdobników. Brak łuku w Wa to zapewne przeoczenie sztycharza. Z kolei wersja Wn wynika prawdopodobnie z niejasnego zapisu w [A] (chopinowskie arpeggia często przyjmowały wygląd pionowego łuku). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Arpeggio – pionowy łuk |
|||||||||||||
t. 31
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Pisownia Wn, w której łuk biegnie od przednutki do dolnej nuty oktawy, jest formalnie poprawna i oznacza równoczesne uderzenie oktawy po przednutce. Takie samo jest znaczenie notacji Wa i Wn2, w których wszelkie łuki pominięto (zapewne przypadkiem). Za poprawny można uważać także zapis Wf, oznaczający arpeggio rozpoczęte od górnej nuty. Jednak porównanie z notacją Wf w analogicznych t. 57 i 290, w której pionowy łuk umieszczony bezpośrednio przed oktawą oznacza z pewnością arpeggio, skłania do uznania zbliżonego łuku w omawianym takcie za niedokładnie odtworzony i w zamyśle Chopina również oznaczający arpeggio oktawy. Wykonanie wszystkich trzech analogicznych miejsc jest wówczas takie samo – przednutka i arpeggiowana oktawa. Wersję tę, tworzącą analogię rytmiczną z t. 27, proponujemy zatem w tekście głównym. Zgodnie z wyjaśnieniem w t. 27, proponujemy arpeggio, które w zapisie Chopina często przyjmowało postać pionowego łuku. Trudno powiedzieć, dlaczego w Wa nie umieszczono znaku za Wf. Być może było to przeoczenie sztycharza, choć w tym miejscu i w analogicznych (t. 53-59, 103-109, 286-292) Wa wielokrotnie pominęło pionowe łuki w Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Arpeggio – pionowy łuk |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »