Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 2, t. 28-54
s. 1, t. 1-27
s. 2, t. 28-54
s. 3, t. 55-76
Tekst główny
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
WaW - Pierwsze wydanie angielskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
WaW - Pierwsze wydanie angielskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 38-39

Łuk as-ges w Wf, możliwy odczyt

Wf łuk od as w 39, ale wygląda jakby był kontynuacją z poprzedniej linijki

miniatura kombinowana koniec 38 i 2/3 z 39, l.r. łuk

Łuk as-ges-f w Wn

Wn TGTU=łuk tylko w 39

miniat. koniec 38 i 39, l.r. łuk

Łuk as-as-ges-f w WaW

WaW łuk od as na 3. w 38 do f w 39

miniat. koniec 38 i cały 39, l.r. łuk

Łuk as-as-ges, alternatywna propozycja redakcji

Niedokładnie wyrysowany w Wf łuk obejmujący dwie pierwsze ćwierćnuty górnego głosu l.r. dopuszcza kilka różnych interpretacji. Dwie z nich widzimy w Wn i WaW, trzecią podajemy jako propozycję alternatywną. Za najbardziej prawdopodobną interpretację tego łuku uważamy przyjętą w Wn wersję z łukiem obejmującym cały t. 39.

Wariant Wf to prawdopodobnie wynik niedokładności sztycharza (szczególnie że koniec tego łuku też nie został precyzyjnie naniesiony). Zdaniem redakcji słuszna jest interpretacja Wn, wyraźnie podkreślająca, że łuk zaczyna się dopiero w t. 39. Odwrotnie zinterpretowano to w WaW, wydłużając łuk i drukując go od 3. miary t. 38. Ta wersja jest jednak niepoprawna. Z wykonawczego punktu widzenia dźwięk as staje się wtedy półnutą, ale gdyby rzeczywiście miał być półnutą, to poprawnym zapisem byłoby dodanie łuku przetrzymującego. Dodano go zresztą w części późniejszych wydań zbiorowych.

Dowiedz się więcej »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wf1, Wf2, WfS, Wn1, Wn3, Wn2, WaW