mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 83-97

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez łuków l.r. w Wn1 i Wf (→Wa)

Łuki l.r. w Wn2

EZnieU1 zrobić cała strona
..

Dodanie łuków pod trzydziestodwójkami l.r., jak to zrobiono w Wn2 w całej tej części, jest racjonalne – partię l.r. należy tu niewątpliwie wykonywać taką samą artykulacją jak prawej. W tego typu jednorodnej fakturze Chopin jednak na ogół pozostawiał to domyślności wykonawców i w tekście głównym uzupełnień tych nie uwzględniamy. Podobny zabieg zastosowano w Wn2 także w odniesieniu do kropek staccato – patrz następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 98-112

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótsze łuki w Wn

Wn łuki tylko trzydziestodwójki

Dłuższe łuki w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

W t. 98-102 i 111-112 w tekście głównym odtwarzamy dłuższe łuki naszego źródła podstawowego – Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 98-112

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez łuków l.r. w Wn1 i Wf (→Wa)

Tu bez kliszy 

Łuki l.r. w Wn2

98-102: 7 łuków po 4 32-ki, pod l.r. (jak na poprzedniej stronie) + 3 łuki 111-2 nad l.r. (skopiować z Wn1 pr.r.)
..

Tak jak przedtem, łuki l.r. w t. 98-102 i 111-112 są dowolnym dodatkiem adiustacji Wn2, niepotrzebnie precyzującym oczywistą w tym kontekście zgodność artykulacji partii obu rąk.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 104-106

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Ciągły łuk w Wn i Wf2

EZTU = łuk 104-106

Niekompletny łuk w Wf1

EZnieU1

Rozdzielone łuki w Wa
..

W Wf łuk na końcu t. 104, ostatniego na stronie, wskazuje na kontynuację w następnym takcie. Potwierdza to łuk Wf2 w t. 105-106 (w Wf1 strony z tymi taktami nie ma), jednak w Wa łuki są tu rozdzielone. Rozbieżność tę mogłoby tłumaczyć ewentualne przeoczenie w Wf1 łuku w t. 105-106 – sztycharz Wa1 mógł uznać niemające kontynuacji zakończenie łuku w t. 104 za niedokładne i skrócić je, zaś adiustator dodał potem łuk w t. 105-106, dopasowując go do wydrukowanego już poprzedniego łuku. Z tego względu, pozostawiamy łuk Wf1 niedokończony w t. 105-106.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 106

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk przetrzymujący w Wf (→Wa) i Wn1

Wfa, Wn1 TGTU

Bez łuku w Wn2

Wn2 puste
..

Brak w Wn2 łuku przetrzymującego przednutkę to zapewne przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn