mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 206-209

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez łuków w Wn

Wn puste

Łuk w t. 208-209 w Wf (→Wa)

Wfa 206-207 puste, 208-209 tgtu

2 łuki propo­nowane przez redakcję

red TGTU
..

Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 127, w tekście głównym podążamy za Wf, proponując w nawiasach kwadratowych uzupełnienie łukowa­nia. Uzupełniamy także kropki staccato (patrz sąsiednia uwaga).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 208-209

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Ciągły łuk w Wn

EZTU

Rozdzielone łuki w Wf (→Wa)

EZnieU
..

Ponieważ podział łuku w Wf (→Wa) wypada w trakcie trwania przetrzymanej nuty, obie wersje łukowania w praktyce oznaczają to samo. W tekście głównym przyjmujemy łuk Wn jako zgodny z biegnącymi od początku frazy łukami w analogicznych t. 129 i 148-149.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 220

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk od 1. ósemki w Wn1 i Wf (→Wa)

Wfa, Wn1 łuk zaczyna się nad dis1-fis1

Łuk od 2. ósemki w Wn2

Wn2 TGTU
..

Wcześniejszy początek łuku to zapewne wynik niedokładnego zapisu w [A]. Nowa fraza zaczyna się wyraźnie od 2. ósemki, co potwierdza łukowanie wszystkich analogicznych miejsc – t. 200, a także 141, 143, 161, 163 i 202.

Tercja dis1-fis1 wyraźnie należy do poprzedniej frazy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 224-227

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

3 łuki w Wn

Wn TGTU=3 łuki: 220-224, 224-226 i 226-227

Ciągły łuk w Wf (→Wa)

Wfa bez przerw w łuku w t. 224 i 226, ciągły od 220 do 227.        miniat od 223 do 226
..

W tekście głównym podajemy łukowanie Wn, w którym łuki są rozdzielone pauzami w t. 224 i 226. Wprawdzie łuki nad pauzami niejedno­krot­nie zdarzają się u Chopina – por. np. t. 217 czy 240 – ale w tym przypadku znacznie prawdo­po­dobniejsze wydaje się, że ciągły łuk obejmujący w Wf t. 220-227 jest rezultatem błędnej inter­pretacji łuków rękopiśmiennego podkładu (być może niedokładnego lub niejasnego). Dotyczy to zwłaszcza t. 224 – por. analogiczny t. 165 – w którym melodia, nie mówiąc już o partii l.r., przechodzi do wyższego rejestru (z fis1-e2 w t. 220-224 do fis2-cis3 w t. 224-227).

[w Twoich notatkach jest słowo "przeoczenie" ze strzałką, która WYDAJE SIĘ wskazywać właśnie na tę różnicę, dlatego tak napisałam. Strzałka być może jednak miała wskazywać wyżej.. Ale nie wiem, jak ianczej wytłumaczyć, dlaczego bierzemy wersję Wn. Analogiczne miejsca nie pomagają, więc chyba zostaje tylko argument "zręczniej pod kątem frazowania".]

Wersja Wf (→Wa) to zapewne przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 227-228

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wf t. 227 jest ostatni w linii, a koniec łuku wyraźnie sugeruje kontynuację, czego nie potwierdza łuk w t. 228, rozpoczynający się od 1. nuty. Interpretujemy to jako rozdzielone łuki, co zgadza się z notacją Wn i w taki sposób zostało odczytane w Wa, opartym na Wf.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niepewna kontynuacja łuku