|
fis w A (prawdopodobna interpretacja→Wf→Wa) !!! miniat: wycinek, szesnastka i ćwierćnuta, obie pięciolinie. TGTU = fis dolna nuta |
|
na miniaturze KF. gis zamiast fis, |
Dolna nuta szesnastkowego akordu jest w A postawiona nieprecyzyjnie, tak iż nie jest pewne, czy Chopin miał na myśli fis, czy gis. Rozbieżność pojawiła się już wśród pierwszych odczytujących – Fontana zobaczył gis, sztycharz Wf – fis. Zdaniem redakcji rację należy przyznać sztycharzowi, który po prostu patrzył w tekst – nuta sięga wprawdzie dość daleko wgłąb pola, ale też zakrywa całą szerokość linii, co uważa się za decydujące przy ocenie wątpliwych przypadków (w A można zresztą znaleźć przykłady podobnie położonych nut na liniach, np. fis linijkę wyżej, na 2. mierze t. 12). Natomiast profesjonalny muzyk, jakim był Fontana, napotykając niedokładnie zapisaną nutę, odczytał ją zgodnie z tym, co już widział w Preludium – pochody równoległych sekst i tercji w t. 3-4, 7-8 i 12, a przede wszystkim bardzo w ogóle podobne t. 15-16. Jednak różnica frazowania pomiędzy t. 15-16 i 17-18 – ostatnie dwa uderzenia utworu są wydzielone pauzą i łukiem – sugeruje szczególne znaczenie tego motywu, kończącego i zarazem podsumowującego całość Preludium. Użycie pełnego akordu dominanty septymowej wydaje się takiej interpretacji lepiej odpowiadać, choć od strony stylistycznej obie wersje są jak najbardziej możliwe.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładna wysokość nut A
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji