Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 1, t. 1-19
s. 1, t. 1-19
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 1-2

Niesymetryczne     w t. 1 w A, odczyt dosłowny

Niesymetryczne     w t. 1-2 w A, interpretacja kontekstowa

Symetryczne   w t. 1 w KF (odczyt dosłowny→Wn)

miniat Wn 2 takty.                          EZnieU w t. 1

Symetryczne   w t. 1-2 w KF (interpretacja kontekstowa) i Wf (→Wa)

miniat Wf 2 takty.                          EZnieU w obu taktach

Widełki   nie są w A równej długości, co odtwarzamy w tekście głównym. Zarówno Fontana w KF (→Wn), jak i sztycharz Wf (→Wa) uznali to za niedokładność i podali symetryczne, półtaktowe znaki. Ponadto problematyczna jest kwestia uwzględnienia tych znaków w t. 2, zapisanym skrótowo za pomocą znaków / oznaczających powtórzenie t. 1. Zdaniem redakcji, trafnym rozwiązaniem jest powtórzenie tych znaków, jak to zrobiono w Wf (→Wa), gdyż stanowią one integralną część kształtu brzmieniowego tej figuracji.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf, Niedokładności KF

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, KF, Wf1, Wf2, WfD, WfJ, WfS, WfSz, Wn2, Wn1, Wn3, Wa1, Wa2, Wa1a