Zagadnienia : Niepewna kontynuacja łuku

t. 29-32

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Bez łuków w AI

!!!   miniat: j.w.                        Tu bez kliszy 

Ciągły łuk w Af

EZTU oba kawałki w tej linii

2 łuki w Wf, odczyt dosłowny

EZnieU 29 i 31 + EZTU 32 

2 łuki w Wf, interpretacja kontekstowa

EZnieU1 29-30 + EZnieU 31 + EZTU 32

Łuk w Wa

2 łuki w Wn1, odczyt dosłowny

EZnieU1 29-30 + EZnieU 31 i 32

2 łuki w Wn1, interpretacja kontekstowa

EZnieU1 29-30 + EZnieU 31 + EZnieU2 32

2 łuki w Wn2

EZnieU2 29-30 + EZnieU 31 i 32

..

Większość wersji źródłowych to efekt niedokładności i błędów. Spośród zapisanych wersji łukowania, a więc nie licząc AI, autentyczne wydają się jedynie dwie:

  • ciągły łuk Af, który podajemy w tekście głównym jako napisany ręką Chopina i potwierdzony takim samym łukiem Af (→WfWa) w analogicznych t. 121-124;
  • interpretacja kontekstowa dwóch łuków Wn1, polegająca na dociągnięciu łuku do ćwierćnuty gis w t. 32 na wzór końcówki łuku Wn1 w t. 124.

Kwestia różnic łukowania w następnych taktach – patrz t. 33-37.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wf , Niepewna kontynuacja łuku

t. 32-33

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Łuk od t. 33 w AI i Wn

!!!   miniat: nic.            bez łuku na końcu 32, łuk 33 od półnuty

Łuk od t. 32 w Af (→WfWa)

TGTU

..

W AI nie ma początku łuku pr.r. na końcu t. 32, ostatniego w linii tekstu. Łuk rozpoczynający się w t. 33 jest niejasny – można go uważać za sugerujący kontynuację, przyjmujemy jednak, że rozpoczyna się on dopiero w tym takcie. Zbliżona sytuacja występuje w Wn, w którym łuk również rozpoczyna się wraz z nową linią w t. 33. W obu przypadkach można podejrzewać niedokładność zapisu, toteż w tekście głównym podajemy łuk Af (→WfWa), potwierdzony zgodną wersją wszystkich źródeł w analogicznych t. 124-125.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niepewna kontynuacja łuku

t. 45

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Łuki AI i Af, interpre­tacje kontekstowe

!!!   miniat: wycinek, 2. i 3. miara 44 + 2 miary 45, tylko górna 5-linia. Tu Af.                  TGTU = 2 łuki (cała linijka)

Ciągły łuk w Wf (→Wa) i Wn; możliwa interpre­tacja Af

Łuk jak w następnej linijce (od znaków do kreski taktowej)

..

Zdaniem redakcji, zbiegnięcie się łuków jest bardziej prawdopodobną interpretacją zapisów AI i Af niż ciągły łuk wydań, gdyż w t. 45 rozpoczyna się nowa fraza.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 68-69

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Łuki AI, prawdopodobna interpretacja

Ciągły łuk AI, możliwa interpretacja

Łuki Af (interpretacja kontekstowa→Wf) i Wn1

Łuki Af (odczyt dosłowny) i Wn2

Łuk do t. 68 w Wa

..

W AI koniec łuku w t. 68 (na końcu linii) sugeruje kontynuację, natomiast w nowej linii od 1. nuty t. 69 rozpoczyna się płaski łuk, w którym można widzieć kontynuację poprzedniego lub nowy łuk. Niejasny jest także początek łuku w t. 69 w Af – płaska linia stopniowo wyłania się nad półnutą h1, tak iż można podejrzewać, że Chopin zaczął ją pisać wcześniej. Łuki Wf były prawdopodobnie korygowane z ciągłego łuku, i choć ostateczny zapis jest nieprecyzyjny, podział łuku pomiędzy taktami nie ulega wątpliwości. Takie same łuki ma Wn1 i tę wersję podajemy w tekście głównym.
W Wa nie ma łuków pr.r. od t. 69 do t. 92, co prawdopodobnie jest przeoczeniem. Patrz uwagi do t. 77 i 92.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niepewna kontynuacja łuku

t. 97

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Zachodzące łuki w AI (interpretacja konteks­towa) i Af (odczyt dosłowny→WfWa)

Rozdzielone łuki w Af (interpretacja kontekstowa) i Wn1

Zachodzące łuki w Wn2

..

Porównanie z niebudzącym wątpliwości, zgodnym łukowaniem wszystkich źródeł w analogicznym t. 5, skłania do uznania zachodzących łuków Af (→WfWa) za niedokładność. W AI łuk w t. 96 – na końcu linii – sugeruje kontynuację, czego nie potwierdza łuk w t. 97. Interpretujemy to jako zachodzenie łuków (jak w Af). W tekście głównym podajemy rozdzielone łuki Wn1, będące zarazem interpretacją kontekstową łuków Af. Łuki Wn2 to niewątpliwie pomyłka sztycharza.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku