mUltimate Chopin

op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładne łuki A

t. 2-3

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Łuk do półnuty w Afrag i Wf (→Wa)

!!!   miniat: wycinek, t. 2 i ósemka t. 3, tylko górna 5-linia.                            EZnieU1

Łuk do końca taktu w A1, interpretacja kontekstowa

Łuk do t. 3 w Wn
..

Odczytany dosłownie łuk A1 nie dochodzi do początku t. 3. Porównanie z analogicznymi taktami w A1 wskazuje na niedokładność zapisu Chopina w tym miejscu (a także w t. 6-7). Potwierdza to także łukowanie Wn.
Podział łuku A1 na dwie części spowodowany jest, jak się wydaje, chwilowym brakiem atramentu w końcówce pióra.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Łuki tenuto

t. 11

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Łuki rozdzielone w Afrag i A1 (→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, od półnuty 10 do h-g1 w t. 11, tylko górna 5-linia.                       EZnieU = łuk 9-11 + lewy koniec 11-12

Ciągły łuk w Wn

EZTU = lewy kawał
..

W A1 łuk rozpoczęty w t. 9 dochodzi niewątpliwie do 1. ósemki t. 11, mimo drobnej niedokładności zapisu – w t. 10 (na końcu linii) łuk nie wykracza wprawdzie poza kreskę taktową, ale w t. 11 wpisane jest jego dokończenie. Rozdzielone łuki obu zachowanych rękopisów mogą być tu uważane za równorzędny wariant, podobnie jak w t. 7 i dalszych powtórzeniach tej frazy. W tekście głównym podajemy ciągły łuk [A2] (→Wn).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 21-22

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Łuk od fis1 w A1

lewy koniec łuku EZnieU1

Łuk od e1 w Wf (→Wa) i Wn

EZTU (lewy koniec)
..

Zdaniem redakcji, nie ma powodu, by początek łuku A1 interpretować tu inaczej niż w ana­logicz­nej frazie cztery takty wcześniej. Mimo to w Wf (→Wa) początek łuku umieszczono już nad pół­nutą e1. Nasuwa to podejrzenie, że taki sam łuk w Wn może również być niedokładny, toteż obie możliwości traktujemy jako równorzędne. W tek­ście głównym zachowujemy jednak tekst źródła podstawowego, gdyż zmieniwszy artykulację mo­tywu czołowego tej frazy, Chopin mógł w [A2] nieco inaczej poprowadzić także następ­ny łuk.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 27-29

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Łuki A1, odczyt dosłowny

!!!   miniat: ta co t. 3-5.               łuk EZTU + EZnieU (prawy łuk i laska półnuty);

Łuki A1, interpretacja kontekstowa

EZnieU1

Łuk Wf

EZTU łuk i laska

Łuk Wn

EZnieU tylko lewy łuk + laska półnuty EZTU

Łuk Wa

EZnieU2 łuki i laska
..

Łuk A1 w t. 27-28, zbiegający się na półnucie w t. 28 z następnym, to zdaniem redakcji jedna z wielu niedokładności notacji łuków w źródłach do tego Mazurka. Proponowana interpretacja opiera się na założeniu, że łuki A1 opisują zasadniczo ten sam sposób wykonania, co łuk i kropka staccato użyte w [A2] (→Wn1). Innymi słowy, Chopin miał ukształtowaną koncepcję wykonania tej frazy, a szukał tylko najlepszego sposobu zapisania jej.
Wa przekazuje najprawdopodobniej obraz Wf1 sprzed ostatniej korekty Chopina, a łuk Wn obarczony jest podobnego rodzaju niedokładnością, co zapis A1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Autentyczne korekty Wf

t. 30-31

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

2 łuki w A1, odczyt dosłowny

!!!   miniat: Corel od szesnastki h1 30 do seksty na 2 w t. 31, tylko górna 5-linia (najlepiej chyba wyciąć z t. 2-3)                     EZTU 30 + EZnieU 31, tylko drugi łuk (do 33)

2 łuki w A1 (interpretacja kontekstowa) i Wf2

EZTU 30 + EZnieU 31, oba łuki

2 łuki w Wf1 (→Wa)

EZnieU, 31 tylko drugi

Ciągły łuk w Wn

EZTU
..

Zakończenie łuku na przejściu t. 30-31 jest w A1 niepewne – na końcu linii, w t. 30 łuk sugeruje kontynuację, ale w t. 31 nie ma jego dokończe­nia. Porównanie z przedłużanym przez Chopina łukiem w t. 26-27 dowodzi, że pomyłką jest brak dokończenia łuku w t. 31. Tak zinterpretowane łuki ma Wf2, co może być wynikiem korekty Chopina, gdyż w Wf1 za niedokładny uznano łuk w t. 30, odpowiednio go skracając. W tekście głównym podajemy niebudzący wątpliwości, czterotaktowy łuk Wn1, odwzorowujący [A2] (w Wn2 odtworzono go niedokładnie – w koń­czą­cym stronę t. 30 łuk dochodzi tylko do półnuty; patrz też t. 65-66).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Autentyczne korekty Wf , Niepewna kontynuacja łuku