mUltimate Chopin

op. 31, Scherzo b-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niepewna kontynuacja łuku

t. 162-165

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk w A (odczyt dosłowny→Wf)

A: łuk do ges2

Łuk w KF (od­czyt dosłowny) i Wn3

KF: łuk tylko na t. 163

Łuk w Wn1

Wn1: łuk do akordu na 1. w t. 164

Łuk w Wn2

Wn2 TGTU

Bez łuku w Wa

Wa puste
..

Różnice łukowania tych taktów wynikają zapewne z kilku przyczyn. Łuk A (→Wf) jest prawdopodobnie niedokładny – widać, że Chopinowi kończył się atrament, można więc sądzić, że miał on dochodzić do początku t. 165, tak jak w analogicznych t. 30-33. Tak zinterpretowany łuk A podajemy w tekście głównym. Łuk KF jest wyraźnie błędny – kopista przepisał tylko końcówkę łuku A przypadającą na początek nowej linii tekstu, nie bacząc, że w A linijka zaczyna się w t. 164, a w KF w 163. W Wn1 powtórzono zapis KF, doprowadzając jednak łuk do początku t. 164, co można uważać za interpretację łuku KF. W Wn2 uznano łuki KF i Wn1 za błędne i zastąpiono je łukiem wzorowanym na t. 30-33. W Wn3 powrócono w zasadzie do wersji KF, umieszczając jedynie początek łuku w t. 162, co nie wpływa na jego znaczenie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Błędy KF , Niepewna kontynuacja łuku

t. 180-181

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk do t. 181 w A (→Wf), prawdopodobna interpretacja→Wa

!!!   miniat: t. 180 i 1. ćwierć 181, tylko dolna 5-linia, bez pedału i palcowania.               EZTU.

Krótszy łuk w KF (→Wn)

EZnieU
..

Mimo braku dokończenia łuku w rozpoczynającym nową stronę A t. 181, bardzo wyraźnie przeciągnięta końcówka łuku w t. 180 nie pozostawia wątpliwości co do intencji Chopina (podobnie w analogicznym t. 631). Nie jest to jednak tak oczywiste w KF, tak iż w Wn łuk doprowadzono tylko do końca t. 180. Niedokładny zapis A powtórzono bez zmian w Wf, natomiast w Wa łuk doprowadzono wyraźnie do t. 181, a ponadto dodano dowolnie analogiczny łuk pod pięciolinią – patrz uwaga o pedalizacji w t. 179-180.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 369-370

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuki rozdzielone w A (interpretacja kontekstowa→KF)

!!!   miniat: Corel, te takty, tylko górna 5-linia.               EZTU = 2 łuki

Ciągły łuk w A (możliwa interpretacja→Wf→Wa) i Wn

EZnieU
..

W A łuk na końcu t. 369 wyraźnie sugeruje kontynuację, czego nie potwierdza łuk w t. 370, na początku nowej strony. Także zapis KF można uznać za mylący pod tym względem. Porównanie z trzema analogicznymi miejscami – t. 268-269, 288-289 i 390-391 – przemawia zdecydowanie za niedokładnością przeciągniętego łuku w t. 369. W tekście głównym podajemy więc łuki rozdzielone, ale wersję wydań z ciągłym łukiem można w tym wypadku traktować jako dopuszczalny wariant.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 395-399

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk do końca t. 397 w A (→KF→Wn1)

!!!   miniat: wycinek te takty, tylko górna 5-linia.             EZTU prawy koniec

Łuk do końca t. 395 w Wf, odczyt dosłowny

EZnieU2 prawy koniec

Łuk do e1 w t. 396 w Wa

EZnieU prawy koniec

Łuk do t. 399 w Wn2 (→Wn3)

EZnieU1 prawy koniec + łuk na dolnej linijce
..

W tekście głównym podajemy koniec łuku na podstawie A (→KF→Wn1). Wersja Wf jest błędna i niedokładna (łuk w t. 395 sugeruje kontynuację, ale w t. 396, w nowej linii nie ma dokończenia łuku), co zadiustowano w Wa w najprostszy sposób. Długi łuk Wn2 (→Wn3) to – tak jak w t. 295-297 – efekt adiustacji ujednolicającej.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Niepewna kontynuacja łuku

t. 412-435

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

7 dłuższych, 5 krótszych łuków w A

!!!   miniat: nic.            A łuki 400

2 dłuższe, 10 krótszych łuków w KF

KF łuki 400

9 dłuższych, 3 krótsze łuki w Wf

Wf łuki 400

12 krótszych łuków w Wn

Wn łuki 400

8 dłuższych, 3 krótsze łuki w Wa

Wa łuki 400

12 dłuższych łuków proponowanych przez redakcję

EZTU łuki 400
..

Łuki nad motywami dolnego głosu obejmują w A same ósemki lub dochodzą do półnuty w następ­nym takcie. Różnice mają jednak niemal na pew­no charakter przypadkowych niedokładności, to­też w tekście głównym ujednolicamy je, przyjmu­jąc łuki 6-nutowe jako występujące w A częściej (7 dłuższych przy 2 krótszych i 3 wątpliwych). Przypadkowe niedokładności występują także w pozostałych źródłach, oprócz Wn, w którym wszystkie łuki są 5-nutowe. Większość wątpliwo­ści co do zasięgu łuków wywołana jest końcami linii – łuk sugerujący kontynuację nie ma dokoń­czenia w nowej linii (t. 418-419 w A i KF, 432-433 w A, 412-413, 420-421 i 428-429 w Wf oraz t. 422-423 w Wa). W naszych transkrypcjach podajemy wówczas krótsze łuki, podobnie jak w mogących uchodzić za wątpliwe t. 426-427 w A oraz 412-413 i 428-429 w KF. W Wa pomi­nięto łuk w t. 420-421. Ani KF, ani Wf, Wa czy Wn nie odtworzyło dokładnie notacji podkładu, w sumie jednak niedokładności jest w tej części mniej niż za pierwszym razem (t. 310-333).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KF , Niepewna kontynuacja łuku