mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy wynikające z poprawek

Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 97

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Jako górną nutę ostatniej ósemki l.r. Wf (→Wn1→Wn2) ma błędnie fis1. Pomyłkę sprostowano w Wa i Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wn

t. 126-127

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: cały motyw (5 ósemek), obie pięciolini.             EZTU

Wn2a

EZnieU

Wn3

EZnieU1
..

Trudno stwierdzić, jak mogło dojść do zmiany prawidłowego tekstu Wn2 (nie licząc błędu w 1. ósemce t. 127, omówionego osobno) na zubo­żo­ną wersję Wn2a. Być może miało tu miejsce nowe wysztychowanie zużytego fragmentu płyty w celu usunięcia coraz wyraźniejszych z czasem usterek druku. Ślady stosowania tego typu zabie­gów znajdujemy np. w Koncercie f op. 21 – patrz charakterystyka jego Wn1a. Zdarzało się, że w nowo sztychowanym tekście popełniano różne pomyłki, najczęściej właśnie przeoczenia. Jednak w omawianym miejscu usterki druku widoczne są raczej na dostępnych egzemplarzach Wn2a, a więc po ewentualnych poprawkach (por. np. egzemplarz z Biblioteki Narodowej w Warsza­wie).
W Wn3 wprowadzono w tym miejscu wersję opartą na Wnork, różniącą się pewnymi szczegółami od autentycznej wersji Wf (→Wn1→Wn2). Czy adiustator Wn3 poprawiał błędny tekst Wn2a, nie mając już dostępu do auten­tycznej wersji wydrukowanej (z jednym tylko błędem) w Wn1 i Wn2? Wydaje się to bardziej prawdopodobne niż ewentualne bezpośrednie zmiany w wersji Wn2, w której wystarczyło poprawić błędną górną nutę 1. ósemki t. 127.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 196

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Błędny rytm w Wf

!!!   miniat: ten takt, obie pięciolinie, zwężony odstęp w pionie.                  Tu chorągiewki ósemkowe przy h1 i h2

Odwrócony rytm punktowany w Wa

chorągiewki ósemkowe + ćwierćnuty z kropką przesunięte nieco w lewo (tyle żeby akcent jeszcze w miarę pasował)

Ćwierćnuty w Wn

TGTU = druga ćwierćnuta na swoim miejscu

Inna interpretacja rytmu Wf

ósemka, ćwierćnuta i pauza ósemkowa (w obu rękach), ćwierćnuta jak w war. 22
..

Wartość rytmiczną brakującą w zapisie Wf można w naturalny sposób uzupełnić na trzy sposoby, które podajemy jako potencjalnie zgodne z intencją Chopina. Dwa z nich zrealizowano już w pierwszych wydaniach. W tekście głównym podajemy rytm przyjęty w Wn jako naszym zdaniem najbardziej prawdopodobny ze względu na uspokajanie się biegu muzyki (rallentando w następnym takcie) i występowanie tego właśnie rytmu w analogicznym kontekście w t. 440.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 225

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

a3-a3 w Wf

!!!   miniat: od 5. do 9. szesnastki, tylko górna 5-linia, bez wideł, bez kaso a3.           Tu 6. i 7. szesnastka a3 (2 a3 pod rząd)

h3-a3 w Wn, Wa i WfH (interpretacja kontekstowa)

TGTU = h3-a3 (6. i 7. szesnastka)

a3-h3 w WfH, odczyt dosłowny
..

Wersja Wf jest niemal na pewno błędna: zarówno brak interwału oktawy przed najwyższą nutą pasażu, jak i repetycja tej nuty zaburzają regularność figuracji od strony melodycznej i pianistycznej – por. analogiczne zwroty w t. 221 i 228-231. Poprawkę tekstu w pozostałych wydaniach wprowadzono zapewne właśnie na podstawie porównania z analogicznymi taktami. Poprawka wpisana jest również w WfH, jednak zmieniona została – najprawdopodobniej pomyłkowo – nie szósta, lecz 7. szesnastka.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Dopiski WfH

t. 469

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Druga nuta l.r. jest w Wf (→Wn1→Wn2) ćwierćnutą, przez co takt liczy 5 ósemek. Błąd, będący wynikiem niedokładnej korekty (nutę tę zmieniano z h na fis1, przypuszczalnie więc sztycharz wydrukował tu omyłkowo następny takt), poprawiono w Wa i Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Błędy rytmiczne , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wn