mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 88-90

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..
 W ostatniej tercji na 3. mierze t. 88 i 90 w Wf (→Wn,Wa) brak  przywracającego cis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf (→Wa) 3. szesnastka ostatniej miary taktu jest przedłużona do wartości ćwierćnuty. To pozbawione sensu muzycznego wykroczenie poza miarę taktu jest z pewnością błędem – por. analogiczny t. 42, w którym odpowiednia nuta ma wartość ósemki. W Wn przedłużenie tej nuty pominięto, prawdopodobnie chcąc uniknąć kłopotliwego, niezrozumiałego elementu zapisu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy powtórzone Wa

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf nie ma znaków chromatycznych przed 4. szesnastką pr.r. i dolną nutą 3. ósemki l.r. Typowe dla Chopina pominięcia znaków aktualnej tonacji poprawiono zarówno w Wn, jak i w Wa. Krzyżyk w l.r. został również dopisany w WfH i WfS. W tym ostatnim egzemplarzu dopisane są również dwa znaki przypominające – podwójne krzyżyki przed fisis2 na 2. i 4. mierze taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfS , Ostatni znak przykluczowy , Dopiski WfH

t. 94

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Wf (odczyt dosłowny) i Wa3

jak na miniaturze.   Belka szesnastkowa od początku wiązania

Wn1 (→Wn2), interpretacja kontekstowa (możliwa interpretacja Wf)

Wa1 (→Wa2) – prawdopodobna interpretacja Wf

TGTU

Wn3, interpretacja kontekstowa
..

Zapis rytmiczny 1. połowy taktu jest w Wf niejsany – grupa 20 trzydziestodwójek według zapisanych wartości rytmicznych rozpoczyna się po szesnastce eis4, ale według rozplanowania nut – po ósemce. W Wn1 (→Wn2) zmieniono rozplanowanie nut, popełniono jednak błąd w układzie wiązania, przez co oba eis4 są szesnastkami; po poprawieniu błędu wersja Wn1 (→Wn2) stanowi możliwą interpretację pisowni Wf. Inną interpretację tworzy wersja Wa1 (→Wa2), w której pierwszemu eis4 nadano wartość ósemki. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest, że intencji Chopina odpowiada ta druga wersja, którą tym samym podajemy w tekście głównym. W Wn3 do błędu wcześniejszych Wn dodano kolejny – niewłaściwe rozplanowanie ósemek l.r. względem pr.r. W Wa3 przywrócono niejasną notację Wf.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne

t. 103

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf (→Wa,Wn1→Wn2) nie ma  przywracającego h2 w 2. grupie przednutek i  przywracającego fis1 w ostatniej grupie l.r. Te oczywiste z harmonicznego punktu widzenia przeoczenia Chopina poprawiono tylko w Wn3 i – częściowo – w egzemplarzach lekcyjnych:  dopisany jest w WfS,  – w WfH.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Dopiski WfS , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa , Dopiski WfH