mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 44

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

Przed najwyższą nutą 2. akordu w Wf nie ma znaku chromatycznego. Tę oczywistą pomyłkę – patrz akord l.r. na 4. ósemce – poprawiono zarówno w Wn, jak i Wa. Krzyżyk dopisany jest także w WfS.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfS , Ostatni znak przykluczowy

t. 44

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf  przed akordem na ostatniej ósemce umieszczony jest na wysokości cis1 zamiast eis1. Oczywisty błąd poprawiono w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 49

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

Przed 4. od końca trzydziestodwójką nie ma w Wf (→Wn1→Wn2) znaku chromatycznego. Brak  jest tu niewątpliwie błędem, powtórzonym zapewne za [A], gdyż tego typu niedokładności notacji znaków chromatycznych są typowe dla Chopina. Krzyżyk dodano w Wa oraz w Wn3, przy czym w tym ostatnim wydaniu usunięto także inną usterkę pisowni Chopina – niepotrzebnie powtórzony  przed ais2 w 3. grupie szesnastek. 
Krzyżyk w omawianym miejscu został być może dopisany w WfH – patrz sąsiednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy , Błędy powtórzone Wn

t. 53

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

 w Wf

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu.                     EZnieU

 w Wn

EZnieU1

w Wa

EZTU
..

Różnice zapisu ćwierćnuty fis1 na początku 2. połowy taktu to przypuszczalnie wynik pomyłki sztycharza Wf i adiustacji pozostałych wydawców. Punktowana ćwierćnuta wersji Wf i Wn – bez względu na sposób zapisu – powoduje chwilowe rozszczepienie najniż­szego z trzech górnych głosów, do tego momentu prowadzonych konsekwentnie od początku tej frazy w t. 52. Z tego względu za najprawdopodobniej poprawną uważamy występującą w Wa ćwierćnutę, przy której naturalny postęp trzech górnych głosów, odpowiadających partiom I i II skrzypiec oraz altówek, pozostaje zachowany.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 73

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

fisis w Wf (→Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia, bez pedału.          Tu 2. ósemka fisis

dis w Wn i WfS

TGTU
..

Na 2. ósemce Wf ma błędnie fis, co można uważać za skutek przeoczenia  przed tą nutą lub za błąd tercjowy. Pominięcia znaków w tego typu sytuacjach są u Chopina – i nie tylko – bardzo częste, toteż wersję z fisis przyjmujemy jako tekst Wf (w wersji "redakcja"). Tak samo zinterpretowano Wf w Wa,  został dopisany również w WfH. To narzucające się, „rutynowe” uzupełnienie nie uwzględnia jednak szerszego kontekstu – struktura akompaniamentu w t. 71-76 wskazuje wyraźnie na błąd tercjowy, a więc na dis. Tę interpretację przyjęto w Wn, potwierdza ją także poprawka w WfS. Zdaniem redakcji, wpis w WfH nie musi oznaczać, że Chopin zwrócił uwagę na to miejsce – błąd jest tak wyraźny, że uczennica mogła tę poprawkę wprowadzić samodzielnie jeszcze przed zaprezentowaniem tej części kompozytorowi.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Dopiski WfS , Dopiski WfH