Zagadnienia : Niedokładności Wf
t. 20
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Zdaniem redakcji, Chopin w Atut zmienił wpisane początkowo na , chcąc zapewne pozostawić miejsce na późniejsze crescendo. Poprawka okazała sie jednak niezrozumiała dla sztycharza Wf (→Wn,Wa), który zachował . Tak jak w t. 16, znak wpisany jest w Atut pomiędzy akordami, co zdaniem redakcji nie oznacza jednak obowiązywania dopiero od 3. miary taktu, jak to odtworzono w większości wydań. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Niedokładności Wf , Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek |
|||||||||
t. 25-28
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Zakres łuku Atut nie budzi wątpliwości, mimo że nie jest dociągnięty ani do pierwszej, ani do ostatniej nuty frazy. Zakończenie łuku odtworzono jednak w Wf błędnie, co próbowano przypuszczalnie skorygować w Wn. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 36
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Łuk Wf (→Wn1→Wn2) jest postawiony niestarannie – początek łuku umieszczony jest na wysokości górnego głosu, ale wypada nad 2. ósemką taktu. Za tekst tych wydań przyjmujemy najprostsze odczytanie, od ósemki h1. Wersję tę zadiustowano zarówno w Wa, jak i w Wn3, w tym ostatnim zgodnie z Atut. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 75
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W tekście głównym zachowujemy notację Atut, gdyż pisownia Wf (→Wa,Wn1→Wn2) – muzycznie równorzędna – powstała przypuszczalnie przypadkowo. Wersja z przednutką to jeden z elementów kompleksowej adiustacji Wn3, obejmującej jeszcze dodanie palcowania i pedalizacji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 82
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Tak jak w t. 78-79, pierwotne frazowanie Atut zostało zmienione w korekcie Wf, zapewne przez Chopina. Tu jednak rezultat korekty nie jest jasny – łuki umiejscowione są niezbyt precyzyjnie i można mieć wątpliwości, czy Chopinowi rzeczywiście chodziło o zazębianie łuków na 2. ćwierćnucie t. 82. Przy tym drugi z tych łuków postawiony jest mniej starannie niż pierwszy, toteż korekta początku tego łuku wydaje się bardziej uzasadniona niż końca poprzedniego. Wersję tę, analogiczną do t. 78 i wprowadzoną już w Wn3, przyjmujemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |