Zagadnienia : Odwrócenie znaku

t. 312-313

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk cis2-h1 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 3. miara 312 i 2 miary 313, tylko górna 5-linia, ścieśnione trochę.           EZTU

Łuk przetrzymujący cis2 w Wa

EZnieU

..

Ze względu na ścisłą analogię tych taktów i t. 296-297 (obejmującą zresztą cały, kilkunastotaktowy fragment), wersja Wa, zachowująca tę ścisłą analogię, może odpowiadać zamysłowi Chopina. Łuk w t. 313 mógł bowiem zostać postawiony z niewłaściwej strony ćwierćnuty cis2 w tym takcie, co zdarzało się w Chopinowskich pierwodrukach – por. np. Koncert f op. 21, cz. III, t. 172-173. W tekście głównym pozostawiamy jednak wersję Wf (→Wn), gdyż oba miejsca różnią się w partii orkiestry: w t. 296-297 przetrzymana ćwierćnuta cis2 jest zdwojona w partii I fletu, natomiast w t. 312-313 – nie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Odwrócenie znaku

t. 351

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Wf (→Wn) i Wa3

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia.          EZnieU

Bez znaku w Wa1 (→Wa2)

Interpretacja  proponowana przez redakcję

EZTU

Akcent długi, alternatywna propozycja redakcji

EZnieU1

..

Odczytany dosłownie, znak  w Wf (→Wn) jawi się jako zagadkowy –  wyznacza bowiem lokalną kulminację dynamiczną, po której należy się raczej spodziewać diminuenda, nie mówiąc już o crescendo na jednej nucie, na fortepianie problematycznym. Najprawdopodobniej mamy więc do czynienia z niedokładnością lub nawet błędem. Rysują się dwie prawdopodobne możliwości – znak został niedokładnie umieszczony (np. przesunięty w prawo w stosunku do zapisu w [A]) lub odwrócony. W tekście głównym przychylamy się do pierwszej z nich ze względu na podobnie zniekształcone widełki  w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84. Brak żnaku w Wa1 (→Wa2) wydaje się być przeoczeniem, uzupełnionym w Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wa , Odwrócenie znaku

t. 592-593

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez łuku w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: nic.             Tu pusta klisza 

Łuk przetrzymujący d w Wn1 (→Wn2)

EZnieU1

..

Łuk w Wn1 (→Wn2) to przypuszczalnie skutek charakterystycznego błędu, polegającego na umieszczeniu znaku niejako "w odbiciu lustrzanym", w tym wypadku z niewłaściwej strony nuty – por. np. Koncert f op. 21, cz. III, t. 172-173. Błędny znak usunięto w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Odwrócenie znaku