Zagadnienia : Połowiczne korekty

t. 98

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez c2 w A i Wn2

!!!   miniat: 3 ostatnie ósemki, tylko dolna 5-linia, bez łuku.               Tu pusta klisza 

c2 w Wn1

EZTU bez łuku (sama główka)

c2 przetrzymane w Wf (→Wa)

EZTU (główka i łuk)

..

Dodatkowa nuta c2 mogła być dodana przez Chopina w korekcie Wn1 (→WfWa). Rysunek melodyczny akompaniamentu, w którym druga ósemka każdej pary położona jest wyżej niż poprzedzający dwudźwięk lub akord, sugeruje, że nuta ta prawdopodobnie miała być przetrzymana, co zostało następnie zrealizowane w korekcie Wf (→Wa). Niewykluczone też, że dodatkowe c2 zostało w Wn1 wydrukowane pomyłkowo i pozostawione niepotrzebnie po dodaniu właściwej nuty, as1 (błąd tercjowy). Łuk przetrzymujący tę nutę, dodany w korekcie Wf (→Wa) i eliminujący jej powtarzanie, byłby wówczas "uproszczoną korektą", jakie zdarzały się w utworach Chopina, np. w Polonezie c op. 40 nr 2, t. 125. W Wn2 przywrócono wersję A.

W tekście głównym podajemy wersję Wf jako zamierzoną lub akceptowaną przez Chopina. Wersję A można uważać za równorzędny wariant, natomiast wersja Wn1 jest niemal na pewno błędna.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty

t. 174

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 pod akordem w A

!!!   miniat: od początku taktu do akordu, tylko dolna 5-linia.                      Tu pusta klisza = TGTU

 w Wn (→WfWa)

fz pod ósemką Fis (na kliszy) – razem będa dwa

..

Pierwsze z dwóch  w Wn1 (→WfWa) mogło być dodane przez Chopina, jednak zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobny jest błąd sztycharza, który po pomyłkowym wydrukowaniu  na początku taktu, dodał drugie pod akordem (spostrzegłszy pomyłkę lub realizując korektę), ale nie usunął pierwszego. Tego rodzaju niedokończone korekty, w których błędnie wydrukowany element pozostaje w zapisie mimo dodania prawidłowego znaku, zdarzały się w utworach Chopina wielokrotnie, np. w Polonezie B WN 17, t. 65. W podobnych motywach, złożonych z basu i dłużej wybrzmiewającego akordu o synkopowym charakterze, akcent pojawia się znacznie częściej tylko na akordzie niż na obu elementach, por. np. Rondo Es op. 16, t. 37 czy Bolero op. 19, t. 134, a także trzy ostatnie przykłady wymienione w sąsiedniej uwadze. Wersję wydań uważamy tym samym za wariant wątpliwej autentyczności, a jako główny podajemy tekst A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Połowiczne korekty

t. 185

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi pod l.r. w A

!!!   miniat: 3 ósemki, obie pięciolinie, bez dynamiki, zwężone w pionie.                     TGTU

Akcenty na 2. i 3. ósemce pr.r. w Wn1 (→Wf)

EZnieU1; na miniaturze w tym i następnych wariantach w l.r. wersja wydań (zamiast ćwierćnuty para ósemek z łukiem)

Akcenty na 1. i 3. ósemce pr.r. w Wa

EZnieU2

Krótki akcent l.r. w Wn2

EZnieU

..

W tekście głównym podajemy notację A, zdaniem redakcji jedyną autentyczną. Wersje wydań to ciąg kumulujących się błędów, niedokładności, nietrafnych interpretacji i dowolnych zmian:

  • najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem dodatkowego akcentu w Wn1 jest niedokończona korekta – błędnie wydrukowany akcent na 3. ósemce pozostał nieusunięty mimo dodania prawidłowego znaku na 2. ósemce (patrz też uwaga dotycząca rytmu w tym miejscu). Ponadto oba znaki wydrukowano zbyt wysoko, tak iż wydają się dotyczyć raczej pr.r., wbrew intencji Chopina, który akcent w A wpisał pod ćwierćnutą l.r.;
  • Wf oba akcenty dotyczą już wyraźnie pr.r., a pierwszy z nich umieszczono niedokładnie, pomiędzy 1. a 2. ósemką;
  • Wa dołożyło swoją porcję niedokładności i dowolności, w efekcie czego zamiast akcentu długiego na 2. ósemce l.r., jak jest w A, wydanie to podaje dwa akcenty pionowe, nad 1. i 3. ósemką pr.r.;

W Wn2 przywrócono w zasadzie notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Połowiczne korekty

t. 346

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Szesnastka rozpoczynająca przypomniany tu charakterystyczny motyw czołowy tej części Koncertu brzmi w Wn1 As-f. Ten oczywisty błąd, poprawiony zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn2, jest prawdopodobnie skutkiem niedokończenia korekty pomyłkowo wydrukowanego w tym miejscu As – dodano prawidłową nutę, lecz nie usunięto błędnej.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Połowiczne korekty