mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 12-13

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk A

!!!   miniat: 3 ostatnie 8ki t. 12 i pierwsza t. 13, tylko górna 5-linia.                   TGTU

Łuki w Wn1 (→Wf→Wa)

EZnieU oba

Łuk w Wn2

EZnieU tylko dolny

Alternatywna propozycja redakcji

EZnieU tylko górny
..

Łuk zapisany w A został w Wn (→Wf→Wa) przy główkach nutowych, co być może skłoniło Chopina do dodania drugiego łuku, obejmującego także poprzednią ćwierćnutę. Zdaniem redakcji, łuk ten miał prawdopodobnie zastąpić poprzedni. Na możliwość korekty Chopina wskazuje także prawdopodobny ślad korygowania poprzedniego łuku w t. 12. Nie mając jednak pewności, co do autorstwa tych zmian, w tekście głównym pozostawiamy wersję A.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 31-35

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

3 łuki w A, interpretacja kontekstowa

4 łuki w Wn1 (→Wf→Wa)

jak Wn1_tr, tylko nad małymi nutami, w t. 33 pod akcentem (EZnieU)

3 łuki w Wn2

tr puste;             red = jak Wn2_tr, tylko nad małymi nutami
..

Łukowanie A jest niedokładne na przejściu stron – łuk na końcu strony (t. 32) sugeruje kontynuację, jednak na nowej stronie (t. 33) nie ma jego dokończenia. Na domiar złego następny łuk, rozpoczynający się od synkopowanego b1, zapisany jest z rozmachem, co przypuszczalnie utwierdziło sztycharza Wn1 (→Wf→Wa) w przekonaniu, że podział łuku występuje tu na kresce taktowej. Nie ma wszakże żadnego usprawiedliwienia dla zniekształceń frazowania w t. 31-32 i 33-34. W całości fragment ten jest jednym z jaskrawszych przykładów niezrozumienia i lekceważenia Chopinowskiego łukowania przez sztycharza Wn1. Warto dodać, że doprowadzenie ostatniego łuku do końca frazy w t. 35 dokonało się dopiero w korekcie – pierwotnie t. 31-34 miały cztery jednotaktowe łuki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 88-89

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Pierwszy łuk pr.r. sięgał w tym takcie aż do początku następnego, co Chopin wyraźnie skreślił w A. Łuki Wn (→Wf→Wa), ostatecznie zgodne z poprawionymi łukami A, początkowo były inne – nie było podziału łuku w t. 88 – na co wskazują widoczne ślady korekt.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 100-101

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuki A (odczyt dosłowny) i Wn2

!!!   miniat: 2 ostatnie szesnastki 100 (przeniesione na dolną pięciolinię) i 1. ćwierćnuta 101, tylko dolna 5-linia, bez palcowań.                 Łuk 99-100 tylko do ostatniej szesnastki + 101-102  EZTU.

Łuki A, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuki w Wn1 (→Wf→Wa)

99-100 jak war_11 + 101-102 EZnieU
..

T. 100 jest ostatnim na stronie A i, jak to często bywa, łuki są na przejściu stron zanotowane niedokładnie. Łuk w t. 100 sięga daleko poza nuty, sugerując kontynuację, jednak w t. 101 nie ma ewentualnego dokończenia tego łuku. Dlatego wersje wydań, w których łuk kończy się wraz z ostatnią nutą t. 100, można uznać za usprawiedliwione. Logika przebiegu muzycznego sugeruje jednak, by za niedokładność uznać brak dokończenia łuku w t. 101, a nie przeciągnięcie końcówki łuku w t. 100 – por. np. analogiczną sytuację 4 takty dalej.
Rozpoczęcie łuku w t. 101 od początku taktu to typowa niedokładność Wn1 (→Wf→Wa), poprawiona w Wn2. (Łuk Wn1 nosi ślady poprawek w druku – widać, że był początkowo podzielony na kilka części. Nie oznacza to, że Chopin chciał przesunąć początek łuku – celem korekty niewątpliwie było połączenie bezsensownych fragmentów.)

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 119-122

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Interpretacja łukowania A w tych taktach, wsparta notacją rytmiczną (wydzielone szesnastki w t. 120 i półnuty w t. 121-122), nie budzi wątpliwości. Jednak przy próbie dosłownego odczytania samych łuków mogą one wydawać się mylące – obie wydzielone szesnastki w t. 120 zdają się być równocześnie ostatnimi i pierwszymi nutami kolejnych łuków, a zjawisko to występuje jeszcze wyraźniej w t. 121-122. Wprawdzie w Wn1 łuki odtworzono prawidłowo, zgodnie z sensem muzycznym, ale jest to już efekt intensywnych korekt – w całej linijce Wn1, obejmującej t. 119-121, widoczne są bowiem ślady korygowania łuków, i to prawdopodobnie więcej niż raz (w t. 120 ślady wskazują na usunięcie dwóch łuków o różnych, lecz częściowo się pokrywających zakresach). Dwie fazy korekt, z których pierwsza nie dała zadowalającego efektu mogą sugerować, że Chopin w pierwszej fazie, widząc ogromną liczbę błędów, nakazał przeprowadzenie korekty na podstawie A, a dopiero w drugiej fazie osobiście oznaczył pozostałe jeszcze, istotne nieścisłości.
Ślady te były zapewne jednym z powodów, dla których przygotowując Wn1a zdecydowano się na ponowne wysztychowanie całej dolnej części strony (więcej niż pół). Przeróbka objęła t. 119-127 i najniżej położone elementy t. 116-118, np. łuk przetrzymujący es w t. 117-118. Mimo dużego zakresu pracy, nie popełniono żadnych błędów, co zdarzało się w innych podobnych przypadkach – patrz charakterystyka Wn1.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Korekty łuków Koncertu f w Wn1